Hepatectomy

کلمه‌ی «hepatectomy» در زبان فارسی به «کبدبرداری» یا «هپاتکتومی» ترجمه می‌شود.

هپاتکتومی به عمل جراحی گفته می‌شود که در آن بخشی یا تمام کبد یک فرد برداشته می‌شود. این عمل معمولاً به منظور درمان بیماری‌های جدی کبد، مانند سرطان، تومورهای خوش‌خیم، آسیب شدید یا بیماری‌های ارثی کبد انجام می‌شود. هپاتکتومی می‌تواند به صورت جزئی (برداشتن بخشی از کبد) یا کامل (برداشتن تمام کبد، معمولاً پیش از پیوند کبد) صورت گیرد.

از منظر پزشکی و جراحی، هپاتکتومی یکی از پیچیده‌ترین اعمال جراحی است، زیرا کبد عضو بسیار حیاتی با ظرفیت بالای خون‌رسانی و عملکردهای حیاتی متعدد است. جراح باید در حین عمل دقت زیادی داشته باشد تا خونریزی کنترل شود و عملکرد باقی‌مانده کبد حفظ گردد. با پیشرفت تکنیک‌های جراحی و مراقبت‌های پس از عمل، میزان موفقیت هپاتکتومی افزایش یافته و بسیاری از بیماران پس از ترخیص قادر به بازگشت به زندگی عادی هستند.

کاربرد هپاتکتومی تنها محدود به درمان سرطان نیست؛ این عمل در شرایطی مانند تروما، آسیب‌های شدید کبد، عفونت‌های پیشرفته و برخی بیماری‌های متابولیک نیز انجام می‌شود. در موارد پیوند کبد، هپاتکتومی کامل کبد بیمار قبل از جایگزینی آن با کبد اهداشده ضروری است. در عمل جزئی، تنها بخش آسیب‌دیده یا تومورال برداشته می‌شود تا بافت سالم باقی بماند و عملکرد کبد تا حد امکان حفظ شود.

از نظر زیست‌شناسی و توانایی‌های بدن، کبد عضو فوق‌العاده‌ای است زیرا توانایی بازسازی بالایی دارد. پس از هپاتکتومی جزئی، کبد می‌تواند به مرور زمان حجم و عملکرد خود را بازسازی کند. این ویژگی باعث شده است که جراحی جزئی و پیوند بخشی از کبد به عنوان روش‌های مؤثر و ایمن در درمان بیماری‌های کبدی مورد استفاده قرار گیرند.

«hepatectomy» یا هپاتکتومی نشان‌دهنده‌ی توانایی علم پزشکی در مدیریت بیماری‌های جدی و حفظ زندگی بیماران است. این عمل نه تنها به درمان و بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک می‌کند، بلکه مثال بارزی از پیشرفت جراحی، مهارت‌های تخصصی پزشکان و توانایی بدن انسان در بازسازی و بازیابی عملکرد خود است. اهمیت هپاتکتومی در پزشکی مدرن غیرقابل انکار است و نقشی حیاتی در درمان بیماری‌های پیچیده کبدی ایفا می‌کند.