جغد به انگلیسی

کلمه‌ی «جغد» در زبان انگلیسی به owl ترجمه می‌شود.

جغد پرنده‌ای شب‌زی، شکارچی و گوشت‌خوار است که به خاطر چشمان بزرگ، گردن انعطاف‌پذیر، پرواز بی‌صدا و رفتار مرموزش شناخته می‌شود. این پرنده معمولاً در جنگل‌ها، کوهستان‌ها، بیابان‌ها و حتی نزدیکی سکونت‌گاه‌های انسانی زندگی می‌کند و بیشتر شب‌ها برای شکار جانورانی مثل موش، حشرات، مارمولک یا پرندگان کوچک‌تر فعال می‌شود.

جغدها از نظر زیستی ویژگی‌های منحصر به‌فردی دارند. چشمان آن‌ها در جلو سر قرار دارد، درست مانند انسان، و به همین دلیل میدان دید عمیق‌تری دارند. اما چون چشم‌هایشان ثابت است، برای دید بهتر سر خود را تا ۲۷۰ درجه می‌چرخانند. شنوایی آن‌ها نیز بسیار قوی است و اغلب نامتقارن بودن گوش‌هایشان باعث می‌شود صدا را دقیق‌تر مکان‌یابی کنند. یکی از شگفت‌انگیزترین ویژگی‌های جغد، پرهای مخصوصی است که باعث پرواز کاملاً بی‌صدا می‌شود؛ این ویژگی به آن‌ها امکان می‌دهد بی‌آن‌که طعمه متوجه شود، به آن نزدیک شوند.

در فرهنگ‌ها و افسانه‌های مختلف، جغد نمادهای متفاوتی دارد. در بسیاری از تمدن‌های باستانی مانند یونان، جغد نماد خرد، دانش و فرزانگی بوده و همراه الهه‌ی آتنا به تصویر کشیده می‌شده است. در حالی‌که در برخی دیگر از فرهنگ‌ها، مانند باورهای عامیانه‌ی ایران یا بخشی از اروپا، جغد با شب، مرگ، غیب‌گویی یا حتی بدیمنی گره خورده است. این دوگانگی تصویر جغد، آن را به پرنده‌ای اسرارآمیز و پیچیده تبدیل کرده که هم الهام‌بخش و هم هراس‌انگیز است.

امروزه جغدها نه‌تنها در طبیعت، بلکه در هنر، ادبیات کودک، فیلم‌ها و نمادهای فرهنگی حضور پررنگی دارند. شخصیت‌هایی مانند هدویگ در مجموعه‌ی هری پاتر یا جغد دانا در کتاب‌های کودکانه، بازتابی از تصویر خردمند و مرموز این پرنده هستند. در عین حال، جغدها به‌عنوان گونه‌ای آسیب‌پذیر در بسیاری از مناطق، نیازمند حفاظت زیست‌محیطی‌اند تا زیستگاه‌هایشان حفظ شود و نسل آن‌ها در معرض خطر انقراض قرار نگیرد.