داستانی به انگلیسی

کلمه‌ی «داستانی» در زبان انگلیسی به fictional ترجمه می‌شود.

واژه‌ی داستانی معمولاً برای توصیف چیزی به کار می‌رود که ساخته‌ی ذهن و تخیل انسان است، نه مبتنی بر واقعیت عینی یا رویدادهای واقعی. این واژه در حوزه‌های مختلفی مثل ادبیات، سینما، هنر و حتی زندگی روزمره استفاده می‌شود و اغلب برای تمایز دادن میان حقیقت و تخیل به کار می‌رود. وقتی می‌گوییم یک کتاب یا فیلم داستانی است، منظورمان این است که شخصیت‌ها، اتفاقات و حتی دنیای آن ساخته‌ و پرداخته‌ی ذهن نویسنده یا خالق اثر است و الزاماً ریشه‌ای در واقعیت ندارد.

در ادبیات، آثار داستانی شامل رمان‌ها، داستان‌های کوتاه، نمایشنامه‌ها و حتی بعضی اشعار هستند که در آن‌ها نویسنده با استفاده از عناصر روایی مانند طرح، شخصیت‌پردازی، دیالوگ و توصیف، جهانی خیالی خلق می‌کند. هدف از خلق آثار داستانی ممکن است صرفاً سرگرمی باشد یا انتقال مفاهیم عمیق‌تر انسانی، فلسفی یا اجتماعی. آثار داستانی این امکان را فراهم می‌کنند که انسان‌ها از مرزهای تجربه‌های شخصی خود فراتر روند و با جهان‌های گوناگون، فرهنگ‌های متفاوت و حتی آینده‌های احتمالی یا دنیای خیال‌پردازانه روبه‌رو شوند.

در سینما و تلویزیون نیز داستانی بودن یک اثر به آن معناست که فیلم‌نامه و روایت بر پایه‌ی تخیل نوشته شده‌اند، حتی اگر به‌ظاهر واقعی به نظر برسند. بسیاری از فیلم‌های علمی‌تخیلی، فانتزی، درام یا حتی برخی آثار تاریخی می‌توانند «داستانی» تلقی شوند اگر بخش‌هایی از آن‌ها حاصل تخیل باشند. در این نوع آثار، واقع‌گرایی ممکن است در خدمت باورپذیر کردن داستان باشد، اما اصل ماجرا همچنان زاییده‌ی ذهن خلاق است.

فراتر از هنر و ادبیات، در زندگی روزمره نیز واژه‌ی داستانی برای اشاره به چیزهایی به کار می‌رود که واقعیت ندارند، اما شاید در ذهن یا بیان افراد حضور داشته باشند. مثلاً ممکن است به حرف‌های کسی که دروغ می‌گوید، گفته شود که «حرف‌هایش داستانی است». این استفاده‌ها نشان می‌دهد که مرز میان تخیل و واقعیت همیشه روشن نیست، و داستانی بودن گاهی به معنای زیبا و خلاقانه بودن است و گاه به معنای غیرواقعی یا گمراه‌کننده بودن.