واقعی به انگلیسی

کلمه‌ی «واقعی» در زبان انگلیسی به real یا genuine ترجمه می‌شود، بسته به زمینه‌ای که در آن استفاده می‌شود. واژه‌ی real بیشتر به معنای «موجود در دنیای خارج و نه خیالی» است، در حالی که genuine بر اصالت و غیرتقلبی بودن تأکید دارد.

واژه‌ی «واقعی» به چیزی اشاره دارد که وجود عینی دارد، نه ساخته‌ی ذهن یا خیال. وقتی می‌گوییم چیزی واقعی است، منظورمان آن است که در جهان خارج از ذهن ما حضور دارد و می‌توان آن را تجربه کرد یا با شواهدی اثباتش کرد. مثلاً تفاوت بین یک «ترس واقعی» و یک «ترس خیالی» در همین تجربه‌ی عینی نهفته است. ترس از افتادن هنگام ایستادن روی لبه‌ی یک پرتگاه واقعی است، چون خطر فیزیکی دارد. اما ترس از هیولا در تاریکی، ساخته‌ی ذهن است.

از سوی دیگر، «واقعی» در توصیف افراد یا احساسات نیز به کار می‌رود. وقتی می‌گوییم «محبتش واقعی بود»، اشاره داریم به صداقت و اصالت آن احساس، نه این‌که صرفاً تظاهر یا نقاب باشد. در این کاربرد، معادل انگلیسی مناسب‌تر، واژه‌ی genuine است. افراد واقعی، همان‌هایی هستند که چیزی را پنهان نمی‌کنند، خودشان هستند، نه نسخه‌ای ساختگی برای جلب نظر دیگران.

در هنر، ادبیات و سینما نیز «واقعی» بودن گاهی به معنای شباهت با زندگی روزمره است. فیلمی که رویدادهایش از داستانی واقعی الهام گرفته باشد، «بر اساس داستانی واقعی» معرفی می‌شود. در اینجا، ارزش واقعی بودن در قدرت ایجاد ارتباط و هم‌دلی با مخاطب نهفته است. افراد با دیدن موقعیت‌هایی که واقعی هستند، راحت‌تر تحت تأثیر قرار می‌گیرند چون می‌دانند این اتفاق‌ها می‌توانند برای خودشان هم رخ دهند.

«واقعی بودن» می‌تواند به عنوان یک ارزش انسانی نیز تلقی شود؛ نوعی صداقت در رفتار، گفتار، و منش. در عصری که بسیاری از افراد در فضای مجازی با هویت‌ها و تصاویر ساختگی حضور دارند، واقعی بودن نوعی شجاعت و اصالت به شمار می‌رود. کسی که واقعی است، خودش را همان‌طور که هست می‌پذیرد و به دیگران نیز اجازه می‌دهد او را بدون نقاب تجربه کنند.