آب‌مروارید به انگلیسی

کلمه‌ی «آب‌مروارید» در زبان انگلیسی به cataract ترجمه می‌شود.

آب‌مروارید یکی از شایع‌ترین اختلالات بینایی است که در اثر کدر شدن عدسی چشم به‌وجود می‌آید. عدسی چشم که در حالت طبیعی شفاف است، به متمرکز کردن نور بر روی شبکیه کمک می‌کند. اما با پیشرفت آب‌مروارید، این شفافیت کاهش می‌یابد و بینایی به تدریج تار می‌شود. این عارضه معمولاً به‌صورت تدریجی رخ می‌دهد و ممکن است تا مدت‌ها فرد از وجود آن آگاه نباشد، زیرا تاری دید در ابتدا بسیار خفیف است و تنها در شرایط خاصی مانند رانندگی در شب یا خواندن متن‌های ریز، آشکار می‌شود.

علت‌های مختلفی برای بروز آب‌مروارید وجود دارد. شایع‌ترین آن، روند طبیعی پیری است؛ اما عواملی مانند قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض نور خورشید، استعمال دخانیات، دیابت، ضربه به چشم و مصرف طولانی‌مدت برخی داروها نیز در افزایش خطر ابتلا به این بیماری نقش دارند. ژنتیک نیز می‌تواند یکی از عوامل مؤثر باشد، به‌ویژه اگر در خانواده سابقه‌ی ابتلا به آب‌مروارید در سنین پایین وجود داشته باشد. در بعضی موارد، نوزادان ممکن است با آب‌مروارید مادرزادی به دنیا بیایند که این نوع نیازمند پیگیری و درمان سریع است.

علائم آب‌مروارید معمولاً شامل تاری دید، حساسیت به نور، دید دوتایی، تغییرات مکرر در نمره‌ی عینک یا لنز، کاهش دید در شب و مشاهده‌ی هاله‌هایی اطراف منابع نوری می‌باشد. افراد مبتلا اغلب گزارش می‌دهند که رنگ‌ها کدر یا مایل به زرد به‌نظر می‌رسند. این علائم به‌تدریج تشدید می‌شوند و در صورت عدم درمان، می‌توانند منجر به کاهش شدید بینایی شوند. تشخیص این بیماری از طریق معاینه‌ی چشم و بررسی وضعیت عدسی توسط چشم‌پزشک انجام می‌شود.

درمان اصلی و مؤثر برای آب‌مروارید، جراحی است. در این روش، عدسی کدر شده با یک عدسی مصنوعی شفاف جایگزین می‌شود. این جراحی معمولاً ایمن، سریع و با درصد موفقیت بالا انجام می‌شود و می‌تواند کیفیت زندگی فرد را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد. با پیشرفت تکنولوژی‌های جراحی، روش‌های نوینی مانند فیکوامولسیفیکاسیون (phacoemulsification) و استفاده از لیزر به‌کار گرفته می‌شود که باعث بهبود دوره‌ی بهبودی و کاهش عوارض احتمالی می‌شود. پس از جراحی، بسیاری از بیماران به دید طبیعی یا نزدیک به طبیعی دست می‌یابند.

پیشگیری از آب‌مروارید کاملاً ممکن نیست، اما می‌توان با رعایت برخی نکات، احتمال بروز آن را کاهش داد. استفاده از عینک آفتابی با محافظ UV، داشتن تغذیه‌ی سرشار از آنتی‌اکسیدان‌ها مانند ویتامین C و E، پرهیز از سیگار کشیدن، کنترل بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت و انجام معاینه‌های منظم چشمی از جمله راهکارهای پیشگیرانه محسوب می‌شوند. آگاهی از علائم و پیگیری سریع مشکلات بینایی، نقش مهمی در حفظ سلامت چشم‌ها و جلوگیری از افت دید جدی دارد.