لینک مطلب کپی شد

۲

انتشار ۱۷ دی ۱۴۰۳

زمان‌های دستوری (Tenses)

زمان انجام عمل یا رخ دادن حالت فعل، نسبت‌به زمان ادای سخن را زمان دستوری (Tense) می‌نامند. به عبارت دیگر، زمان دستوری (Tense) به شکل فعل اطلاق می‌شود که نشان می‌دهد عمل یا حالت مدنظر در چه زمانی (گذشته، حال، یا آینده) و به چه صورت رقم خورده و یا انجام می‌شود.

نکته:

در زبان فارسی، عبارت Tense، علاوه‌بر «زمان دستوری» به‌شکل «زمان» نیز ترجمه می‌شود.

زمان‌های دستوری مختلف در زبان انگلیسی

در زبان انگلیسی، سه زبان دستوری اصلی وجود دارند که عبارت‌اند از:

(Future) آینده(Present) حال(Past) گذشته

در این مطلب از وبلاگ فست‌دیکشنری، با زمان‌های دستوری مختلف زبان انگلیسی آشنا شده و کاربرد هریک را به‌اختصار بررسی خواهیم کرد.

برای معنادار بودن فعل، تنها زمان (Tense) کافی نیست!

در زبان انگلیسی، برای معنادار بودن فعل (Verb)، علاوه‌بر زمان دستوری (Tense) به ویژگی دیگر فعل، یعنی نمود فعل (Aspect) نیز نیاز داریم.

نمود (Aspect) چیست؟

به مقوله‌ای از فعل که چگونگی گسترش عمل در محور زمان را نشان می‌دهد، نمود (Aspect) می‌گوییم. به عبارت دیگر، نمود (Aspect) نشان می‌دهد که فعل در بازه‌ای از زمان به چه صورت جریان می‌یابد. (اینکه آیا عمل به‌صورت منفرد و لحظه‌ای انجام شده است، یا به‌صورت مستمر یا مکرر.)

برای درک بهتر رابطه‌ی بین زمان (Tense) و نمود (Aspect) و نحوه‌ی مشارکت آن‌ها در معنابخشی به فعل (Verb)، به جدول زیر توجه کنید:

PastPresentFuture
SimplePast SimplePresent SimpleFuture Simple
ContinuousPast ContinuousPresent ContinuousFuture Continuous
PerfectPast PerfectPresent PerfectFuture Perfect
Perfect ContinuousPast Perfect ContinuousPresent Perfect ContinuousFuture Perfect Continuous

اکنون، برای درک هرچه بهتر این موارد، به‌طور خلاصه به توضیح هریک از آن‌ها می‌پردازیم.

زمان گذشته‌ی ساده (Past Simple Tense)

از زمان گذشته‌ی ساده (Past Simple) برای صحبت در مورد آنچه که در گذشته اتفاق افتاده است، استفاده می‌کنیم. به عبارت دیگر، در این حالت، عمل در گذشته شروع شده، در گذشته پایان یافته و هیچ ارتباطی به زمان حال نداشته است.

مثال‌ها:
  • She played volleyball yesterday.

  • او دیروز والیبال بازی کرد.

  • I woke up early this morning.

  • امروز صبح زود بیدار شدم.

  • We visited our grandparents last night.

  • ما شب گذشته به دیدن پدربزرگ و مادربزرگ‌مان رفتیم.

زمان حال ساده (Present Simple Tense)

از زمان حال ساده (Present Simple) برای صحبت در مورد اعمال (به‌صورت کلی)، حقایق، عادت‌ها، واقعیت‌ها و موقعیت‌های تغییرناپذیر و اتفاقات تکراری استفاده می‌شود.

نکته:

لازم به ذکر است که می‌توان از Present Simple برای بیان اعمال و اتفاقاتی استفاده کرد که به‌علت قرار داشتن در برنامه‌ی زمانی‌ای مشخص، به‌صورت قطعی در آینده رقم خواهند خورد.

مثال‌ها:
  • She works at a bank.

  • او در بانک کار می‌کند.

  • My class starts at 10:00 am on Monday.

  • کلاس من روز دوشنبه، ساعت 10 صبح شروع می‌شود.

  • He drinks coffee every morning.

  • او هر روز صبح قهوه می‌نوشد.

زمان آینده‌ی ساده (Future Simple Tense)

از زمان آینده‌ی ساده (Future Simple) اغلب برای صحبت در مورد پیشامدها و اعمال در زمان آینده استفاده می‌کنیم. به بیان دیگر، Future Simple برای اشاره به اعمال و اتفاقاتی کاربرد دارد که هنوز اتفاق نیفتاده‌اند.

مثال‌ها:
  • I will travel to Italy next year.

  • من سال آینده به ایتالیا سفر خواهم کرد.

  • They‘ll graduate from university in Bahman.

  • آن‌ها در ماه بهمن از دانشگاه فارغ‌التحصیل خواهند شد.

  • She‘ll go to the English class tomorrow.

  • او فردا به کلاس زبان انگلیسی خواهد رفت.

زمان گذشته‌ی استمراری (Past Continuous Tense)

زمان گذشته‌ی استمراری (Past Continuous) کاربردهای متعددی دارد و مهم‌ترین و رایج‌ترین کاربرد آن صحبت کردن در مورد اعمالی است که در زمان گذشته شروع شده و برای مدتی ادامه یافته‌اند.

مثال‌ها:
  • We were having breakfast.

  • ما داشتیم صبحانه می‌خوردیم.

  • I was watching an Iranian movie last night.

  • من دیشب درحال تماشای فیلمی ایرانی بودم.

  • She was eating ice cream when her sister arrived.

  • وقتی خواهرش از راه رسید، او درحال خوردن بستنی بود.

زمان حال استمراری (Present Continuous Tense)

زمان حال استمراری (Present Continuous) کاربردهای بسیاری دارد و مهم‌ترین و رایج‌ترین کاربرد آن صحبت کردن در مورد عمل و یا اتفاقی است که در زمان حال (اکنون) درحال وقوع است.

نکته:

لازم به ذکر است که می‌توان از Present Continuous برای اشاره به عملی مقرر و برنامه‌ریزی‌شده در آینده نیز استفاده کرد.

مثال‌ها:
  • He is writing an email now.

  • او الان درحال نوشتن ایمیل است.

  • My kids are playing soccer in the park.

  • بچه‌هایم دارند در پارک فوتبال بازی می‌کنند.

  • She is getting married in July.

  • او در ماه جولای ازدواج خواهد کرد.

زمان آینده‌ی استمراری (Future Continuous Tense)

زمان آینده‌ی استمراری (Future Continuous) بسیار پراستفاده است و کاربرد اصلی آن صحبت کردن در مورد اعمالی است که در زمان مشخصی از آینده شروع شده و در بازه‌‌ای زمانی به‌صورت پیوسته ادامه خواهند داشت.

مثال‌ها:
  • I will be cooking dinner when you arrive.

  • هنگامی‌که تو از راه برسی، من درحال پختن شام خواهم بود.

  • They’ll be traveling to Kashan during their summer vacation.

  • آن‌ها حین تعطیلات تابستانی خود به کاشان سفر خواهند کرد.

  • She will be studying for the exam next week.

  • او هفته‌ی آینده درحال مطالعه کردن برای امتحان خواهد بود.

زمان گذشته‌ی کامل (Past Perfect Tense)

از زمان گذشته‌ی کامل (Past Perfect) برای اشاره به اعمال یا اتفاقاتی در گذشته استفاده می‌کنیم که قبل از عمل یا اتفاقی دیگر رقم خورده‌اند.

مثال‌ها:
  • I had finished my homework.

  • من تکالیفم را تمام کرده بودم.

  • She’d traveled to over 15 countries before settling down.

  • او پیش‌از مستقر شدن به حدود 15 کشور سفر کرده بود.

  • Ali had already eaten breakfast before going to school.

  • علی قبل‌از رفتن به مدرسه صبحانه خورده بود.

زمان حال کامل (Present Perfect Tense)

زمان حال کامل (Present Perfect) برای توصیف اعمال یا رخدادهایی کاربرد دارد که در زمان نامشخصی در گذشته شروع شده و به زمان حال نیز ارتباط دارند. این اعمال و اتفاقات، یا در گذشته به اتمام رسیده و تنها آثار و پیامدهای‌شان در اکنون جاری است، یا در گذشته شروع شده و در زمان حال نیز کماکان ادامه دارند.

مثال‌ها:
  • I have visited Milad Tower several times.

  • من بارها از برج میلاد دیدن کرده‌‌ام.

  • They‘ve lived in this neighborhood since 2015.

  • آن‌ها از سال 2015 در این محله زندگی کرده‌اند.

  • My sister has written three novels so far.

  • خواهرم تابه‌حال سه رمان نوشته است.

زمان آینده‌ی کامل (Future Perfect Tense)

از زمان آینده‌ی کامل (Future Perfect)، برای اشاره به عمل یا رویدادی استفاده می‌کنیم که قبل‌از زمانی مشخص در آینده و یا قبل‌از عمل یا اتفاقی در آینده، به اتمام خواهد رسید.

مثال‌ها:
  • I will have finished my project by 2025.

  • تا سال 2025، پروژه‌ام را تمام خواهم کرد.

  • She‘ll have worked at the institute for 20 years by next spring.

  • بهار سال آینده، بیست سال خواهد بود که او در این مؤسسه کار کرده است.

  • Noyan will have written his homework by tomorrow morning.

  • نویان تا فردا صبح تکالیفش را خواهد نوشت.

زمان گذشته‌ی کامل استمراری (Past Perfect Continuous)

از زمان گذشته‌ی کامل استمراری (Past Perfect Continuous)، برای توصیف عملی که تا نقطه‌ی مشخصی از گذشته، به‌طور مداوم درحال انجام بوده است، استفاده می‌شود. این ساختار بر مدت زمان عمل تأکید می‌کند و برای نشان دادن اینکه عملی تا قبل‌از وقوع رویدادی دیگر، تا چه مدت در جریان بوده است، کاربرد دارد.

مثال‌ها:
  • She had been working on the project for a month.

  • او به مدت یک ماه روی پروژه کار کرده بود.

  • They had been painting the house for two weeks.

  • دو هفته‌ای می‌شد که آن‌ها درحال رنگ کردن خانه بودند.

  • Mahdis had been working at the company for 2 years before she was promoted.

  • قبل‌از ترفیع شغلی، مهدیس به مدت 2 سال در آن شرکت کار کرده بود.

زمان حال کامل استمراری (Present Perfect Continuous)

از ساختار حال کامل استمراری (Present Perfect Continuous) برای توصیف عملی استفاده می‌شود که در گذشته شروع شده و خود آن عمل یا آثار و نتایج آن در زمان حال، همچنان در جریان است. این ساختار عموماً، بر مدت‌زمان یا ادامه‌دار بودن عمل تأکید می‌کند.

مثال‌ها:
  • They have been studying English since last year.

  • آن‌ها از سال گذشته درحال یادگیری زبان انگلیسی بوده‌اند.

  • She’s been saving money to buy a new phone for a few weeks.

  • او به‌منظور خرید گوشی جدید، به مدت چند هفته پول پس‌انداز کرده است.

  • I‘ve been learning programming for the past few months.

  • من در چند ماه گذشته درحال یادگیری برنامه‌نویسی بوده‌ام.

زمان آینده‌ی‌ کامل استمراری (Future Perfect Continuous)

از زمان آینده‌ی کامل استمراری (Future Perfect Continuous) برای توصیف عملی استفاده می‌شود که تا زمان مشخصی در آینده ادامه خواهد داشت. این ساختار اغلب بر مدت‌زمان یا ادامه‌دار بودن عمل تأکید می‌کند.

مثال‌ها:
  • Saeedeh will have been working at the company for five years by next month.

  • تا ماه آینده، 5 سال خواهد بود که سعیده در شرکت کار کرده است.

  • By the time the play ends, the actors will have been performing for 3 hours.

  • تا زمان پایان نمایش، 3 ساعت خواهد بود که بازیگران درحال اجرای برنامه بوده‌اند.

  • The teacher will have been teaching for 20 years when she retires.

  • وقتی آن معلم بازنشسته شود، 20 سال خواهد بود که تدریس کرده است.


نظرتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

نظرات (۲)