خرمالو به انگلیسی

کلمه‌ی «خرمالو» در زبان انگلیسی به persimmon ترجمه می‌شود.

این میوه‌ی خوش‌رنگ و پاییزی، از خانواده‌ی خرمالوییان است و خاستگاه آن به چین و ژاپن بازمی‌گردد. خرمالو بعدها به ایران، اروپا و دیگر نقاط جهان راه یافت و به‌ویژه در نواحی معتدل و نیمه‌گرمسیری کاشت و برداشت می‌شود. در ایران، خرمالو بیشتر در شمال کشور و برخی مناطق مرکزی مانند استان البرز رشد می‌کند و به‌عنوان میوه‌ای فصلی و محبوب شناخته می‌شود.

خرمالو سرشار از ویتامین‌های A، C و E، فیبر، آنتی‌اکسیدان‌ها و پتاسیم است. طبع آن در طب سنتی گرم و تر دانسته می‌شود و برای تقویت سیستم ایمنی، بهبود بینایی، کمک به گوارش و جوان‌سازی پوست بسیار مفید شناخته شده است. خرمالو در دو نوع گس (که باید کاملاً برسد تا قابل خوردن باشد) و غیرگس (که حتی در حالت سفت هم شیرین است) وجود دارد. نوع گس آن در صورت نارس بودن، دهان را خشک و گس می‌کند، اما وقتی برسد، بسیار لطیف و شیرین است.

از خرمالو در تهیه‌ی دسر، اسموتی، کیک، مارمالاد و حتی خشک‌شده به‌عنوان میان‌وعده استفاده می‌شود. خرمالوی خشک‌شده به‌دلیل طعم خاص و شیرینی طبیعی‌اش، جایگزین سالمی برای شیرینی‌ها و شکلات‌های صنعتی محسوب می‌شود. در بعضی از کشورها مانند کره جنوبی، خرمالوی خشک‌شده بخش جدانشدنی از مراسم سنتی و آشپزی بومی است و حتی به‌عنوان نماد خوش‌شانسی نیز شناخته می‌شود.

خرمالو نه‌فقط از نظر طعم و خواص، بلکه از نظر ظاهری نیز یکی از میوه‌های زیبای پاییزی است؛ با رنگ نارنجیِ گرم و پوست براق و صیقلی‌اش، جلوه‌ای از طبیعت رنگارنگ فصل پاییز را به خانه‌ها می‌آورد. در ادبیات و نقاشی سنتی شرق آسیا، خرمالو نماد صبر، کمال و رسیدگی در زمان مناسب است. در فرهنگ ما نیز، خرمالو یادآور خاطرات فصل‌های سرد، سینی‌های رنگی شب یلدا و طعم شیرینی است که با رسیدن آرام آرام، پاداشی دل‌چسب به همراه دارد.