Avesta

کلمه‌ی Avesta در زبان فارسی به «اوستا» ترجمه می‌شود.

اوستا کتاب مقدس و اصلی دین زرتشتی است که شامل مجموعه‌ای از متون دینی، سرودها، نیایش‌ها و آموزش‌های پیامبر زرتشت (زرتشت یا زردشت) و پیروانش می‌باشد. این کتاب به زبان اوستایی نوشته شده و مهم‌ترین منبع شناخت اعتقادات، مراسم، اخلاق و فلسفه‌ی دین زرتشتی به شمار می‌رود. اوستا دارای جایگاهی بسیار مقدس و محترم در میان زرتشتیان است و از نظر تاریخی یکی از قدیمی‌ترین متون دینی جهان محسوب می‌شود.

متون اوستا به چند بخش اصلی تقسیم می‌شوند که مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از: یشت‌ها (سرودهای ستایش خدایان و نیروهای طبیعت)، یسنا (مراسم آیینی و نیایش‌های مذهبی)، و ویسپرد (متونی که شامل دعاها و نیایش‌های مختلف است). این کتاب همچنین شامل قوانین و دستوراتی برای زندگی اخلاقی و مذهبی زرتشتیان است و تأکید زیادی بر مفاهیمی چون راست‌گویی، پاکی، نیکی و احترام به طبیعت دارد. ساختار و محتوای اوستا بازتاب‌دهنده‌ی جهان‌بینی ایرانیان باستان و نقش محوری دین زرتشتی در فرهنگ و تمدن ایران است.

از نظر تاریخی، اوستا در دوره‌های مختلف دستخوش تغییرات و تکامل شده است. نسخه‌های اصلی آن به تدریج در گذر زمان از بین رفته‌اند و آنچه امروز در دسترس است، بازسازی و ترجمه‌هایی است که در قرون وسطی و پس از آن انجام شده است. همچنین، برخی بخش‌های اوستا که به زبان پهلوی یا فارسی میانه ترجمه شده‌اند، در کنار نسخه‌های اصلی، به حفظ و انتقال آموزه‌های زرتشتی کمک کرده‌اند. مطالعه و پژوهش‌های امروزی در زمینه‌ی اوستا به فهم بهتر دین زرتشتی، تاریخ ایران باستان و تأثیرات این دین بر فرهنگ‌های منطقه‌ای کمک شایانی کرده است.

اوستا نه تنها یک متن دینی بلکه میراث فرهنگی و ادبی بزرگی است که ارزش‌های انسانی، معنوی و اخلاقی را به نسل‌های بعد منتقل کرده است. جشن‌ها و آیین‌های مذهبی زرتشتیان، مانند نوروز و مهرگان، ارتباط تنگاتنگی با آموزه‌های این کتاب دارند. امروزه، اوستا به عنوان یک سند تاریخی-فرهنگی، به مطالعات زبان‌شناسی، ادبیات کهن و تاریخ ادیان در ایران و جهان خدمت می‌کند و جایگاه آن فراتر از جنبه‌ی صرفاً مذهبی است.

Avesta یا اوستا نمادی از پیوند میان دین، فرهنگ و هویت ملی ایرانیان است که با توجه به قدمت و جایگاه ویژه‌اش، همواره موضوع احترام و توجه پژوهشگران، تاریخ‌دانان و پیروان دین زرتشتی بوده است. این کتاب یادآور تمدنی غنی است که در طول هزاران سال، بر تفکر، هنر و زندگی مردم تأثیرگذار بوده و همچنان نقش مهمی در حفظ میراث معنوی ایران ایفا می‌کند.