مکاشفه به انگلیسی

کلمه‌ی «مکاشفه» در زبان انگلیسی به Revelation ترجمه می‌شود.

مکاشفه به معنای کشف یا آشکار شدن حقایق پنهان یا اسرار معنوی است که معمولاً از طریق تجربه‌ی درونی، الهام، یا روش‌های عرفانی به دست می‌آید. این واژه در زمینه‌های فلسفی، دینی، و عرفانی کاربرد فراوان دارد و به حالتی اشاره دارد که فرد به درکی عمیق‌تر و فراتر از دانش عادی می‌رسد. مکاشفه ممکن است شامل دریافت پیام‌های معنوی، شناخت حقیقت وجودی یا دیدن حقایقی باشد که در شرایط عادی قابل مشاهده نیستند.

تجربه‌ی مکاشفه غالباً با احساس روشنی، آرامش، و آگاهی ژرف همراه است و می‌تواند زندگی فرد را دگرگون سازد. این فرایند در بسیاری از سنت‌های معنوی و ادبیات عرفانی جایگاه ویژه‌ای دارد و به عنوان مرحله‌ای از رشد و تکامل روحی شناخته می‌شود. مکاشفه می‌تواند به صورت ناگهانی و غیرمنتظره رخ دهد یا پس از سال‌ها تمرین و جست‌وجوی درونی به دست آید.

در تاریخ فلسفه و عرفان، مکاشفه به عنوان راهی برای شناخت حقیقت مطلق یا شناخت خداوند مطرح شده است. بسیاری از بزرگان معنوی و حکیمان با بهره‌گیری از مکاشفه، آثاری پدید آورده‌اند که تاثیر عمیقی بر ادبیات، هنر و تفکر بشری داشته‌اند. این تجربه‌ی درونی، علاوه بر بعد شخصی، نقش مهمی در شکل‌دهی به آموزه‌ها و باورهای جمعی نیز ایفا کرده است.

در متون ادبی و هنری نیز، مکاشفه به عنوان نقطه‌ی عطف داستان یا لحظه‌ی روشن‌شدن رازها به کار می‌رود. این لحظات اغلب موجب تحول در شخصیت‌ها و پیشرفت داستان می‌شوند و حس کشف و شگفتی را در مخاطب برمی‌انگیزند. به همین دلیل، مکاشفه یکی از عناصر مهم در ساختار روایت‌های فلسفی و اساطیری به شمار می‌رود.

مکاشفه فراتر از یک مفهوم ساده است و بیانگر جست‌وجوی بی‌پایان انسان برای درک عمیق‌تر هستی و معنای زندگی است. این واژه تصویری از حرکت درونی به سوی نور دانش و حقیقت است که همواره مورد توجه فیلسوفان، عارفان و هنرمندان بوده و خواهد بود.