گدایی کردن به انگلیسی

کلمه‌ی «گدایی کردن» در زبان انگلیسی به to beg یا to panhandle ترجمه می‌شود.

«گدایی کردن» به عمل درخواست مستقیم پول، غذا یا کمک‌های دیگر از مردم، به‌ویژه در معابر عمومی، خیابان‌ها، مساجد، بازارها یا مکان‌های شلوغ اطلاق می‌شود. این رفتار معمولاً توسط افرادی صورت می‌گیرد که به دلایل مختلف اقتصادی، اجتماعی یا جسمی توانایی تأمین نیازهای اولیه خود را ندارند. گدایی، اگرچه از دید اجتماعی ممکن است رفتاری منفعل یا حتی آزاردهنده تلقی شود، اما در اصل نمایانگر نیاز، نابرابری و شکاف‌های عمیق اجتماعی و اقتصادی در یک جامعه است.

پدیده‌ی گدایی در بیشتر جوامع، به‌ویژه در مناطق شهری، وجود دارد و دلایل آن می‌تواند بسیار متنوع باشد؛ از فقر مزمن، بی‌خانمانی و بیکاری گرفته تا اعتیاد، مهاجرت اجباری، کهولت سن یا بیماری‌های جسمی و روانی. برخی از افراد به صورت موقت و اضطراری به گدایی روی می‌آورند، در حالی که برخی دیگر به دلایل ساختاری و تکرار شونده، برای سال‌ها در این وضعیت باقی می‌مانند. گاهی نیز گدایی سازمان‌یافته و کنترل‌شده توسط باندهای خاص صورت می‌گیرد که از آسیب‌پذیری افراد سوءاستفاده می‌کنند.

در بسیاری از فرهنگ‌ها، گدایی کردن بار معنایی منفی دارد و با احساس شرم، تحقیر یا ضعف همراه است. در حالی که در برخی فرهنگ‌ها، کمک به گدایان به‌عنوان یک وظیفه‌ی انسانی یا مذهبی تلقی می‌شود و افراد سعی می‌کنند با صدقه دادن، از بار گناهان خود بکاهند یا حس نوع‌دوستی و همدلی را تمرین کنند. در هر دو حالت، گدایی یک وضعیت انسانی پیچیده است که هم بُعد فردی دارد و هم بُعد اجتماعی.

از منظر سیاست‌گذاری، واکنش دولت‌ها به پدیده‌ی گدایی بسیار متفاوت است. در برخی کشورها گدایی غیرقانونی تلقی می‌شود و با آن برخورد قانونی صورت می‌گیرد، در حالی که در دیگر کشورها، تلاش می‌شود با فراهم کردن خدمات اجتماعی، ایجاد فرصت‌های شغلی، ارائه‌ی پناهگاه و کمک‌های درمانی، به‌جای سرکوب، ریشه‌های این رفتار حل‌وفصل شود. بدون توجه به ریشه‌های عمیق‌تر این معضل، برخورد سطحی با گدایی معمولاً تأثیر پایدار و مثبتی نخواهد داشت.

«گدایی کردن» صرفاً یک کنش ساده و روزمره نیست، بلکه بازتابی از وضعیت اجتماعی، عدالت اقتصادی و سیاست‌های رفاهی یک جامعه است. تحلیل این پدیده نیازمند نگاهی چندبعدی و انسان‌مدار است، که هم ریشه‌های فقر را بررسی کند و هم شأن و کرامت انسانی افراد آسیب‌پذیر را حفظ نماید. تنها از این مسیر است که می‌توان به جای سرزنش فرد گدا، برای بهبود ساختارهایی گام برداشت که انسان‌ها را وادار به دست‌درازی در برابر دیگران می‌کند.