نصف‌النهار به انگلیسی

کلمه‌ی «نصف‌النهار» در زبان انگلیسی به meridian ترجمه می‌شود.

نصف‌النهار به خطوط فرضی گفته می‌شود که از قطب شمال به قطب جنوب زمین کشیده شده و برای تعیین موقعیت جغرافیایی طول (طول جغرافیایی) به‌کار می‌روند. این خطوط عمود بر خط استوا هستند و زمین را به بخش‌های شرقی و غربی تقسیم می‌کنند. نصف‌النهارها یکی از پایه‌های مهم در سیستم مختصات جغرافیایی به شمار می‌آیند که امکان تعیین دقیق موقعیت نقاط مختلف روی سطح زمین را فراهم می‌آورند.

یکی از شناخته‌شده‌ترین نصف‌النهارها، نصف‌النهار مبدأ یا نصف‌النهار گرینویچ است که از رصدخانه‌ی گرینویچ در انگلستان عبور می‌کند و به عنوان نقطه‌ی صفر درجه طول جغرافیایی تعریف شده است. این خط به‌عنوان مرجع بین‌المللی برای تعیین زمان استاندارد جهانی (UTC) نیز استفاده می‌شود. نیم‌کره‌های شرقی و غربی زمین بر اساس این نصف‌النهار مشخص می‌شوند و نقش مهمی در ناوبری، نقشه‌برداری و سامانه‌های موقعیت‌یاب جهانی (GPS) دارند.

در نجوم و زمین‌شناسی، نصف‌النهارها برای اندازه‌گیری حرکت خورشید و تعیین زمان محلی استفاده می‌شوند. عبور خورشید از نصف‌النهار هر منطقه، زمان ظهر محلی آنجا را مشخص می‌کند. با پیشرفت فناوری و استفاده گسترده از ساعت‌های جهانی، اهمیت نصف‌النهارها در تعیین زمان محلی کاهش یافته اما هنوز در نقشه‌کشی و جهت‌یابی کاربردی حیاتی دارند.

از نظر تاریخی، کشف و استفاده از نصف‌النهارها به پیشرفت‌های مهمی در دریانوردی و اکتشافات جغرافیایی منجر شده است. پیش از استفاده از این خطوط، تعیین طول جغرافیایی روی دریاها بسیار دشوار بود و اغلب باعث خطا در ناوبری می‌شد. اختراع ساعت‌های دقیق و استانداردسازی نصف‌النهارها، دریانوردان را قادر ساخت تا مسیرهای خود را با دقت بیشتری تعیین کنند و سفرهای اکتشافی گسترده‌ای را ممکن سازند.

نصف‌النهارها نه تنها ابزارهای علمی و جغرافیایی هستند، بلکه نمادی از نظم و سازماندهی بشر در درک و استفاده از فضای جغرافیایی زمین به‌شمار می‌آیند. این خطوط نامرئی به ما امکان می‌دهند که جهان را به بخش‌های قابل مدیریت تقسیم کنیم و درک بهتری از مکان و زمان داشته باشیم، که این موضوع در زندگی روزمره، تجارت، حمل‌ونقل و ارتباطات نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند.