شیرین بیان به انگلیسی

کلمه‌ی «شیرین‌بیان» در زبان انگلیسی به licorice ترجمه می‌شود.

شیرین‌بیان گیاهی دارویی با طعم شیرین و خاص است که از ریشه‌ی آن برای تهیه‌ی دمنوش، شربت، قرص‌های گیاهی و حتی آب‌نبات استفاده می‌شود. این گیاه از دیرباز در طب سنتی ایران، چین و یونان جایگاه ویژه‌ای داشته و به‌خاطر خواص درمانی‌اش در تسکین سرفه، التهاب گلو، مشکلات گوارشی و تقویت سیستم ایمنی به‌کار می‌رفته است.

ترکیب فعال اصلی آن گلیسیرین (glycyrrhizin) است که موجب شیرینی طبیعی آن می‌شود؛ به‌طوری‌که حتی از شکر هم شیرین‌تر است.

شیرین‌بیان علاوه بر خواص ضدالتهابی و ضدویروسی، در برخی داروهای ضدزخم معده و تقویت‌کننده‌ی دستگاه تنفس نیز کاربرد دارد. با این حال، مصرف بیش از حد یا بلندمدت آن می‌تواند موجب افزایش فشار خون، کاهش پتاسیم بدن و اختلال در تعادل الکترولیت‌ها شود. به همین دلیل، افرادی که بیماری‌های قلبی یا فشار خون دارند باید با احتیاط از آن استفاده کنند.

در صنعت غذایی نیز عصاره‌ی شیرین‌بیان به‌عنوان طعم‌دهنده در بعضی از آب‌نبات‌ها، آدامس‌ها و نوشیدنی‌ها به‌کار می‌رود. همچنین در برخی کشورها از آن برای تولید فرآورده‌های طبیعی مراقبت از پوست و داروهای گیاهی بهره می‌گیرند.

شیرین‌بیان نمادی از پیوند طب سنتی و مدرن است و نشان می‌دهد که طبیعت، همچنان منبعی غنی از درمان‌های مؤثر باقی مانده است.