نبض به انگلیسی

کلمه‌ی «نبض» در زبان انگلیسی به pulse ترجمه می‌شود.

«نبض» به تپش منظم و قابل لمس شریان‌ها گفته می‌شود که ناشی از ضربان قلب و جریان خون در رگ‌های بدن است. این پدیده یکی از شاخص‌های حیاتی سلامت انسان به شمار می‌رود و توسط پزشکان و مراقبان بهداشتی برای ارزیابی وضعیت قلب و گردش خون به کار گرفته می‌شود. نبض معمولاً در نقاطی از بدن که شریان‌ها نزدیک به سطح پوست قرار دارند، مانند مچ دست، گردن یا شقیقه‌ها قابل احساس است.

از دیدگاه فیزیولوژی، هر بار که قلب منقبض می‌شود، خون به داخل سرخرگ‌ها پمپ شده و باعث افزایش فشار خون موقتی در دیواره‌ی شریان‌ها می‌شود که به صورت نبض حس می‌شود. تعداد ضربان‌های نبض در واحد زمان، به‌ویژه در یک دقیقه، معیار مهمی برای اندازه‌گیری سلامت قلب است و می‌تواند نشانگر شرایطی مانند استرس، بیماری‌های قلبی، یا مشکلات گردش خون باشد.

علاوه بر کاربرد پزشکی، واژه‌ی «نبض» در زبان فارسی به صورت استعاری نیز به کار می‌رود. به‌عنوان مثال، «نبض بازار» به معنای وضعیت جاری و روند فعالیت‌های اقتصادی است یا «نبض جامعه» اشاره به حال و هوای عمومی و روحیات مردم دارد. در این کاربردها، نبض نمادی از حرکت، زندگی، و پویایی است که در سیستم‌های مختلف وجود دارد.

از منظر فرهنگی و ادبی، نبض نماد زندگی و تداوم است. شاعران و نویسندگان گاهی از این واژه برای بیان تپش‌های درونی، احساسات، یا جریان انرژی در انسان استفاده می‌کنند. به همین دلیل، نبض در بسیاری از زبان‌ها و فرهنگ‌ها به معنای زنده بودن و حضور فعالانه تداعی می‌شود.

«نبض» نه تنها یکی از مهم‌ترین شاخص‌های فیزیکی بدن انسان است، بلکه مفهومی چندبعدی است که در زبان و فرهنگ ایرانی به نمادی از زندگی، حرکت و جریان تبدیل شده است. از پزشکی گرفته تا ادبیات و اقتصاد، نبض نشانگر یک روند مستمر و پایدار است که حضور و تحرک را به یاد می‌آورد.