عصمت به انگلیسی

کلمه‌ی «عصمت» در زبان انگلیسی به Infallibility / Purity ترجمه می‌شود.

«عصمت» واژه‌ای است که در متون مختلف معنایی گسترده و ظریف دارد و اغلب به ویژگی پاکی، بی‌گناهی و عدم خطاپذیری اشاره می‌کند. این مفهوم نمایانگر حالتی است که فرد یا چیز مورد نظر از هرگونه خطا، اشتباه یا آلودگی به دور باشد و در مقام توصیف به عنوان یک صفت برجسته در نظر گرفته می‌شود. در ادبیات و فلسفه، عصمت به عنوان نمادی از کمال، پاکدامنی و حفظ ارزش‌های اخلاقی و معنوی مطرح می‌شود و به عنوان یک خصیصه ارزشمند در شخصیت یا رفتار شناخته می‌گردد.

در کاربردهای غیرمذهبی و اجتماعی، عصمت بیشتر به معنای پاکی در رفتار، گفتار و کردار است. این ویژگی موجب می‌شود فرد یا موضوعی به دور از هرگونه آلودگی فکری، اخلاقی یا عملی به شمار رود و در نتیجه مورد احترام و اعتماد دیگران قرار گیرد. عصمت می‌تواند در مفهوم معصومیت کودکانه نیز به کار رود که به وضعیت بی‌گناهی و ساده‌دلی اشاره دارد و در برابر تأثیرات منفی محیط محافظت‌شده است.

در زبان ادبی و شاعری، «عصمت» معمولاً به عنوان نشانه‌ای از پاکدامنی و بی‌عیبی به کار می‌رود. شاعران و نویسندگان از این واژه برای توصیف صفات والایی استفاده می‌کنند که انسان‌ها را از خطا و آلودگی دور نگه می‌دارد و باعث می‌شود شخصیت‌ها یا موضوعات مورد نظر در متون ادبی برجسته و ممتاز شوند. این بار معنایی باعث شده است که عصمت در بسیاری از آثار به عنوان نمادی از کمال انسانی و فضیلت اخلاقی ظاهر شود.

همچنین، عصمت در سطح فردی می‌تواند به عنوان هدف یا آرمانی در نظر گرفته شود؛ یعنی رسیدن به مرحله‌ای که فرد بتواند از خطاها و اشتباهات پرهیز کند و رفتار و گفتارش در بالاترین سطح پاکی و صداقت باشد. این آرمان، هم در اخلاق فردی و هم در رشد معنوی جایگاه مهمی دارد و تأکید بر آن موجب می‌شود انسان‌ها در مسیر بهبود خویش تلاش کنند.

«عصمت» مفهومی است که هم جنبه‌های معنوی و اخلاقی دارد و هم می‌تواند به عنوان نشانه‌ای از بی‌عیبی و پاکی در جنبه‌های مختلف زندگی مورد توجه قرار گیرد. این واژه نشان‌دهنده حالتی است که در آن خطا، نقص یا آلودگی جایی ندارد و از این رو، ارزش و اهمیت بالایی در ادبیات، فلسفه و فرهنگ عامه یافته است.