اختلاس به انگلیسی

کلمه‌ی «اختلاس» در زبان انگلیسی به embezzlement ترجمه می‌شود.

اختلاس یا embezzlement یکی از جدی‌ترین جرایم مالی محسوب می‌شود که طی آن، فردی که به اموال یا دارایی‌های یک نهاد، سازمان یا فرد دیگر دسترسی قانونی دارد، به‌صورت غیرقانونی و خیانت‌کارانه، بخشی از این دارایی‌ها را برای منافع شخصی خود تصاحب می‌کند. تفاوت اصلی اختلاس با سرقت یا دزدی در این است که در اختلاس، فرد مرتکب از پیش به اموال دسترسی قانونی دارد اما آن را به نفع خود و برخلاف امانت و اعتماد، مورد سوءاستفاده قرار می‌دهد.

از منظر حقوقی، اختلاس یکی از مصادیق «جرایم درون‌سازمانی» (white-collar crimes) است که در ساختارهای رسمی، به‌ویژه نهادهای دولتی، مالی و بانکی، رخ می‌دهد. این جرم می‌تواند در ابعاد کوچک یا بسیار گسترده صورت گیرد و بسته به میزان اموال اختلاس‌شده، جایگاه شغلی فرد و تبعات اجتماعی یا اقتصادی آن، مجازات‌های متعددی از جمله حبس، جریمه، محرومیت از مشاغل دولتی یا مصادره اموال برای آن در نظر گرفته می‌شود. در بسیاری از نظام‌های حقوقی، اختلاس به‌عنوان خیانت در امانت و سوءاستفاده از اعتماد عمومی تلقی شده و برخوردی سخت‌گیرانه با آن صورت می‌گیرد.

اختلاس، علاوه‌بر جنبه‌ی کیفری، آثار اقتصادی و اجتماعی زیان‌باری دارد. در بخش دولتی، بروز اختلاس می‌تواند به کاهش اعتماد عمومی نسبت به نهادهای حکومتی و تضعیف مشروعیت آن‌ها منجر شود. در بخش خصوصی نیز، اختلاس می‌تواند به فروپاشی مالی شرکت، کاهش سوددهی، یا حتی اخلال در بازارهای رقابتی بینجامد. در هر دو حالت، قربانیان واقعی این جرم، اغلب مردم عادی یا سهام‌داران بی‌خبر هستند که بدون دخالت در روند جرم، متحمل زیان می‌شوند.

با توجه به پیچیدگی‌های حقوقی و حسابداری که معمولاً در پرونده‌های اختلاس وجود دارد، کشف و اثبات این جرم نیازمند بررسی‌های دقیق اسناد مالی، حسابرسی‌های حرفه‌ای، و گاه تحقیقات چندلایه‌ی قضایی است. بسیاری از اختلاس‌ها در قالب حساب‌سازی، فاکتورهای صوری، شرکت‌های پوششی یا نقل‌وانتقال‌های مالی پیچیده پنهان می‌شوند. به همین دلیل، شفاف‌سازی مالی، نظارت نهادهای حسابرسی مستقل، و بهره‌گیری از فناوری‌های نوین در سیستم‌های مالی، ابزارهای مهمی برای پیشگیری از این جرم به‌شمار می‌روند.

 مقابله با اختلاس نیازمند عزمی سیاسی، ساختارهای شفاف حکمرانی، و فرهنگ‌سازی گسترده در سطوح مدیریتی و عمومی است. تقویت اخلاق حرفه‌ای، آموزش اصول امانت‌داری، ارتقاء پاسخ‌گویی مدیران و کارمندان، و حمایت از افشاگران فساد (whistleblowers) از جمله راهکارهایی است که در بسیاری از کشورها برای کاهش زمینه‌های وقوع این جرم به‌کار گرفته شده است. زیرا اختلاس، فراتر از یک اقدام فردی، نشانه‌ای از ضعف‌های سیستمی و اخلاقی در بسترهای سازمانی است.