تمارض به انگلیسی

کلمه‌ی «تمارض» در زبان انگلیسی به malingering ترجمه می‌شود.

تمارض به معنای وانمود کردن به بیماری یا نشان دادن علائم جسمی و روانی ساختگی است، در حالی که فرد در واقع دچار آن بیماری یا ناراحتی نیست. این پدیده معمولاً با هدف دستیابی به منفعتی خاص صورت می‌گیرد؛ برای مثال دوری از کار، فرار از مسئولیت، یا بهره‌بردن از خدمات پزشکی و حمایتی. در طول تاریخ، پزشکان، روان‌شناسان و حتی حقوقدانان بارها با مسئله‌ی تمارض روبه‌رو شده‌اند و تلاش کرده‌اند تا مرز میان بیماری واقعی و نشانه‌های ساختگی را تشخیص دهند. اهمیت این موضوع به‌ویژه در حوزه‌های نظامی، اداری و پزشکی بسیار پررنگ بوده است.

یکی از ویژگی‌های برجسته‌ی تمارض این است که فرد تلاش می‌کند نشانه‌هایی مشابه با بیماری‌های شناخته‌شده بروز دهد، اما این نشانه‌ها معمولاً با تناقض‌هایی همراه هستند. برای نمونه ممکن است بیمار ادعا کند که از درد شدیدی رنج می‌برد، اما رفتارهایش با چنین ادعایی سازگار نباشد. تشخیص چنین مواردی برای پزشکان کار ساده‌ای نیست، زیرا باید بین علائم واقعی بیماری و نشانه‌های ساختگی تفاوت قائل شوند. در اینجا دانش بالینی، تجربه‌ی پزشکی و ابزارهای تشخیصی به کمک می‌آیند تا احتمال خطا کاهش یابد.

تمارض را نباید با برخی اختلالات روان‌شناختی که فرد ناخودآگاه دچار آن‌ها می‌شود اشتباه گرفت. در برخی اختلالات روان‌تنی، بیمار واقعاً درد یا ناراحتی را حس می‌کند، هرچند علت جسمانی مشخصی وجود ندارد. اما در تمارض، آگاهی و قصد دروغ‌پردازی یا وانمودکردن نقشی اساسی دارند. این آگاهی و عمدی بودن رفتار، مرز اصلی میان تمارض و سایر اختلالات مشابه محسوب می‌شود. از همین‌رو، در متون علمی و حقوقی به این تفاوت بسیار پرداخته شده است.

پیامدهای تمارض می‌تواند هم برای فرد و هم برای جامعه سنگین باشد. فردی که وانمود به بیماری می‌کند ممکن است اعتماد اطرافیان، همکاران و حتی پزشکان را از دست بدهد و به عنوان فردی غیرقابل‌اعتماد شناخته شود. در سطح اجتماعی نیز تمارض می‌تواند موجب اتلاف منابع پزشکی و اقتصادی شود؛ چرا که امکاناتی که باید در اختیار بیماران واقعی قرار گیرد، به فردی اختصاص داده می‌شود که صرفاً تظاهر به بیماری دارد. این مسئله در نظام‌های بیمه‌ای و سازمان‌های کاری به‌ویژه چالش‌برانگیز است.

از سوی دیگر، بررسی تمارض در حوزه‌های مختلف به شناخت بهتر رفتار انسانی و انگیزه‌های پنهان او کمک می‌کند. گاهی تمارض نه از سر تنبلی، بلکه به دلیل فشارهای محیطی یا شرایط سخت زندگی بروز می‌کند. برخورد با این پدیده نیازمند نگاهی دقیق و چندبعدی است؛ نگاهی که هم به ابعاد روان‌شناختی و هم به زمینه‌های اجتماعی و محیطی توجه داشته باشد. تمارض نشان می‌دهد که رابطه‌ی میان ذهن، بدن و محیط اجتماعی پیچیده‌تر از آن چیزی است که در نگاه نخست به نظر می‌رسد.

شکل درست و فصیح این واژه «تمارض» است. واژه‌ی «تمارض» در عربی به‌معنای «خود را به مریضی زدن» است. چون این واژه ذاتاً مفهوم «اظهار» و «وانمود کردن» را در خود دارد، افزودن واژه‌ی «اظهار» پیش از آن (یعنی «اظهار تمارض») از نظر زبان‌شناسی حشو و نادرست است.