ترجیح دادن به انگلیسی

ترجیح دادن در زبان انگلیسی به prefer ترجمه می‌شود.

این فعل یکی از رایج‌ترین افعال مربوط به انتخاب در زبان‌هاست و بیانگر گرایش، علاقه یا برتری دادن یک چیز یا وضعیت نسبت به چیز یا وضعیت دیگر است. مثلاً وقتی کسی می‌گوید: «من چای را به قهوه ترجیح می‌دهم»، به این معناست که چای را بیشتر می‌پسندد یا چای برایش انتخاب مطلوب‌تری نسبت به قهوه است.

در زبان فارسی، «ترجیح دادن» نه‌تنها در مسائل سلیقه‌ای، بلکه در تصمیم‌گیری‌های منطقی، احساسی یا حتی استراتژیک هم به کار می‌رود. این واژه می‌تواند نشانه‌ی نوعی اولویت‌گذاری در ذهن فرد باشد که از تجربیات، ارزش‌ها یا نیازهایش سرچشمه می‌گیرد. ترجیح همیشه به معنای رد کامل گزینه‌ی دیگر نیست؛ گاهی فقط اشاره به برتری نسبی دارد. مثلاً کسی ممکن است بگوید: «ترجیح می‌دهم در خانه بمانم، اما اگر لازم باشد می‌آیم» — که در اینجا ترجیح با انعطاف همراه است.

کاربرد این فعل در موقعیت‌های مختلف می‌تواند معانی ضمنی متفاوتی داشته باشد. در روابط اجتماعی، ترجیح دادن ممکن است پیامدهای احساسی داشته باشد؛ مثلاً ترجیح دادنِ همراهی با یک فرد خاص می‌تواند نشان‌دهنده‌ی علاقه، اعتماد یا نزدیکی باشد.

در دنیای حرفه‌ای نیز «ترجیح دادن» مبنای تصمیمات مدیریتی، استراتژی‌های بازار، و انتخاب بین گزینه‌های متنوع است. برای مثال، یک مدیر ممکن است بگوید: «ترجیح می‌دهم با تیمی کار کنم که انعطاف‌پذیرتر است» — این جمله اولویت‌ حرفه‌ای او را آشکار می‌سازد.

از نظر روان‌شناسی، ترجیحات ما بازتابی از شخصیت، تجربیات گذشته، و نیازهای فعلی‌مان هستند. انتخاب‌هایی که انجام می‌دهیم، حتی در ساده‌ترین امور روزمره، اغلب از الگوهای ذهنی پیچیده‌ای نشأت می‌گیرند. به همین دلیل است که «ترجیح دادن» می‌تواند پنجره‌ای به درون ذهن و ارزش‌های هر فرد باشد.

وقتی کسی به ما می‌گوید چیزی را ترجیح می‌دهد، در واقع دارد بخشی از خودش را به ما نشان می‌دهد: آنچه برایش مهم‌تر است، آنچه با آن راحت‌تر است، و آنچه با باورهایش هماهنگ‌تر است.

شکل درست و معیار این عبارت ترجیح دادن است. «ترجیح» به معنای برتری دادن یا اولویت دادن است و فعل «دادن» در کنار آن به‌صورت «ترجیح دادن» به‌کار می‌رود.

املای «ترجیه دادن» نادرست است و در منابع معتبر زبان فارسی پذیرفته نمی‌شود.