ترخون به انگلیسی

کلمه‌ی «ترخون» در زبان انگلیسی به tarragon ترجمه می‌شود.

ترخون گیاهی معطر، خوش‌طعم و پرخاصیت از خانواده‌ی گل‌ستاره‌ای‌ها (Asteraceae) است که بومی مناطق معتدل اوراسیاست. این گیاه اغلب به‌صورت تازه، خشک‌شده یا به شکل اسانس در آشپزی، داروسازی و طب سنتی استفاده می‌شود. ترخون دارای برگ‌هایی باریک، نوک‌تیز و سبز رنگ است و طعم آن تند، کمی تلخ و با حالتی شیرین و شبیه به شیرین‌بیان یا رازیانه توصیف می‌شود. این طعم خاص، آن را به یکی از ادویه‌های محبوب در غذاهای فرانسوی، ایرانی و روسی تبدیل کرده است.

در آشپزی ایرانی، ترخون جایگاه ویژه‌ای دارد و معمولاً در خورش‌ها، کوفته، ترشی‌ها، املت و حتی کنار پنیر استفاده می‌شود. در آشپزی فرانسوی، ترخون جزء اصلی در تهیه‌ی سس‌هایی مانند "سس برنیز" (béarnaise sauce) است و به‌خاطر رایحه‌ی لطیفش برای طعم‌دهی به مرغ، ماهی، تخم‌مرغ و سرکه‌های معطر استفاده می‌شود. ترکیب سرکه و ترخون یکی از طعم‌دهنده‌های کلاسیک است که به‌خصوص در تهیه‌ی سس‌ها و سالادها کاربرد فراوان دارد.

از منظر دارویی، ترخون خواص ضدالتهابی، ضدنفخ و محرک گوارش دارد. در طب سنتی ایرانی، از ترخون برای تقویت اشتها، کاهش دل‌درد، درمان نفخ و بهبود خواب استفاده می‌شده است. برخی تحقیقات جدید نیز نشان داده‌اند که ترخون ممکن است در کاهش قند خون، بهبود عملکرد کبد و حتی کنترل اضطراب نقش داشته باشد. روغن اسانسی ترخون نیز کاربردهایی در رایحه‌درمانی و تهیه‌ی لوسیون‌های گیاهی دارد.

ترخون نمادی از طبیعتی آرام و شفابخش است؛ گیاهی که در عین سادگی، با طعم و عطر خاصش، هم غذاها را خوش‌طعم می‌کند و هم بدن و ذهن را آرام. استفاده‌ی متعادل از ترخون می‌تواند هم به آشپزی رنگ و لعابی گیاهی و سنتی ببخشد و هم به حفظ سلامت کمک کند.