کل درست و رایج در زبان فارسی «تهدیدآمیز» است.
«تهدیدآمیز» به معنای دارای حالت تهدید، ترساننده، یا همراه با پیام تهدید است. مثلاً: «سخنان او تهدیدآمیز بود.»
در مقابل، ترکیب «تحدیدآمیز» نادرست است و در زبان فارسی کاربردی ندارد، زیرا «تحدید» به معنای محدود کردن است و نمیتوان آن را با پسوند «-آمیز» به معنای «دارای حالت یا ویژگی» ترکیب کرد.
از آنجا که فستدیکشنری به عنوان مرجعی معتبر توسط دانشگاهها و دانشجویان استفاده میشود، برای رفرنس به این صفحه میتوانید از روشهای ارجاع زیر استفاده کنید.
شیوهی رفرنسدهی:
معنی لغت «تهدیدآمیز» در فستدیکشنری. مشاهده در تاریخ ۱۶ مرداد ۱۴۰۴، از https://fastdic.com/word/تهدیدآمیز