انگشت اشاره به انگلیسی

کلمه‌ی «انگشت اشاره» در زبان انگلیسی به "index finger" یا گاهی "forefinger" ترجمه می‌شود. این انگشت دومین انگشت دست (بعد از شست) است و در کنار شست و انگشت میانی قرار دارد. دلیل نام‌گذاری آن به "اشاره" این است که بیشتر برای نشان دادن، اشاره کردن یا لمس دقیق اشیاء استفاده می‌شود.

انگشت اشاره از نظر عملکردی یکی از پرکاربردترین انگشت‌های دست انسان است. در بسیاری از کارهای روزمره مانند نوشتن، تایپ کردن، فشار دادن دکمه‌ها، استفاده از گوشی هوشمند یا برداشتن اشیای کوچک از آن استفاده می‌شود. همچنین هنگام آموزش، صحبت‌کردن یا دستور دادن، به‌طور طبیعی از این انگشت برای اشاره کردن استفاده می‌شود. در واقع، انگشت اشاره نقش مهمی در بیان غیرکلامی دارد.

از نظر آناتومی، انگشت اشاره شامل سه استخوان کوچک به نام فالانژ و مفاصل متصل‌کننده‌ی آن‌هاست. این انگشت به کمک ماهیچه‌ها و تاندون‌های ساعد حرکت می‌کند و به دلیل حساسیت بالا، قابلیت انجام حرکات دقیق‌تری نسبت به سایر انگشت‌ها دارد. در تست‌های مربوط به مهارت‌های حرکتی یا عصب‌شناسی، توانایی کنترل انگشت اشاره یکی از شاخص‌های عملکرد طبیعی مغز و سیستم عصبی است.

در فرهنگ‌های مختلف، استفاده از انگشت اشاره معانی متفاوتی دارد. در بسیاری از کشورها اشاره مستقیم به فرد دیگر با این انگشت می‌تواند بی‌ادبانه یا توهین‌آمیز تلقی شود، در حالی که در موارد دیگر نشانه‌ی تأکید یا هدایت توجه است. این تفاوت‌ها نشان می‌دهد که انگشت اشاره نه‌تنها از نظر فیزیکی بلکه از نظر فرهنگی هم نقش برجسته‌ای دارد.