ارتودنسی به انگلیسی

کلمه‌ی «ارتودنسی» در زبان انگلیسی به orthodontics ترجمه می‌شود.

ارتودنسی شاخه‌ای تخصصی از علم دندان‌پزشکی است که به تشخیص، پیشگیری و اصلاح ناهنجاری‌های مربوط به موقعیت دندان‌ها و فک‌ها می‌پردازد. هدف اصلی ارتودنسی، ایجاد هماهنگی میان اجزای دهان، بهبود عملکرد دندان‌ها در جویدن، صحبت کردن و تنفس، و همچنین افزایش زیبایی لبخند است. با استفاده از ابزارهایی مانند براکت، پلاک‌های متحرک، الاستیک‌ها و در برخی موارد جراحی، ارتودنسی می‌کوشد دندان‌ها را به موقعیت طبیعی و متناسب با ساختار فک هدایت کند.

فرایند ارتودنسی معمولاً در دوران نوجوانی آغاز می‌شود، زمانی که رشد استخوان فک هنوز ادامه دارد و جابه‌جایی دندان‌ها آسان‌تر صورت می‌گیرد. با این حال، امروزه بزرگسالان نیز به دلایل درمانی یا زیبایی به ارتودنسی روی می‌آورند. ارزیابی اولیه توسط متخصص ارتودنسی، شامل عکس‌برداری، قالب‌گیری و معاینه‌ی دقیق موقعیت دندان‌ها و فک‌هاست. پس از آن، برنامه‌ی درمانی طراحی می‌شود که ممکن است ماه‌ها یا حتی چند سال به طول انجامد.

انواع روش‌های ارتودنسی بسته به شرایط بیمار و نیازهای درمانی متفاوت‌اند. رایج‌ترین نوع، استفاده از براکت‌های ثابت فلزی است که روی دندان‌ها نصب می‌شوند و به کمک سیم و کش، نیروهای ملایمی برای حرکت دندان‌ها وارد می‌کنند. نوع دیگر، براکت‌های سرامیکی یا نامرئی (invisible aligners) مانند Invisalign هستند که بیشتر به دلایل زیبایی توسط بزرگسالان انتخاب می‌شوند. همچنین در برخی موارد از ارتودنسی متحرک برای اصلاح مشکلات جزئی یا در مراحل ابتدایی درمان استفاده می‌شود.

مزایای ارتودنسی تنها به زیبایی ظاهری محدود نمی‌شود، بلکه تأثیر آن بر سلامت کلی دهان و دندان نیز قابل‌توجه است. دندان‌هایی که به‌درستی در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند، بهتر تمیز می‌شوند، پوسیدگی و بیماری لثه کمتر رخ می‌دهد و فشار ناهموار بر دندان‌ها یا فک کاهش می‌یابد. علاوه‌بر این، تنظیم موقعیت دندان‌ها می‌تواند تأثیر مثبتی بر تلفظ کلمات و کاهش مشکلات مفصل گیجگاهی-فکی (TMJ) داشته باشد.

با وجود همه‌ی مزایای آن، ارتودنسی نیازمند تعهد، همکاری و مراقبت مداوم از سوی بیمار است. رعایت بهداشت دهان در دوران ارتودنسی اهمیت ویژه‌ای دارد، چرا که تجمع پلاک در اطراف براکت‌ها می‌تواند به پوسیدگی یا التهاب لثه منجر شود. همچنین، بیماران باید از خوردن خوراکی‌های سفت، چسبناک یا شیرین خودداری کنند. مراجعه‌ی منظم به متخصص ارتودنسی برای تنظیم ابزارها و پایش روند درمان نیز بخشی ضروری از این مسیر درمانی محسوب می‌شود.