عصبانی به انگلیسی

کلمه‌ی «عصبانی» در زبان انگلیسی به angry ترجمه می‌شود.

«عصبانی» حالتی احساسی است که وقتی فرد در برابر ناعدالتی، ناکامی، تهدید، یا رفتار نامناسب قرار می‌گیرد، تجربه می‌کند. این احساس یکی از هیجانات پایه‌ای انسان است و در کنار احساساتی مانند شادی، غم، ترس و تعجب، بخشی از سیستم دفاعی روان ما محسوب می‌شود. عصبانیت می‌تواند از یک ناراحتی سطحی مثل دیر رسیدن تاکسی شروع شود و به خشم شدید در موقعیت‌های پیچیده‌تری مثل خیانت، توهین یا بی‌عدالتی اجتماعی ختم شود.

از نظر فیزیولوژیکی، هنگام عصبانیت، بدن با ترشح آدرنالین به حالت آماده‌باش درمی‌آید: ضربان قلب بالا می‌رود، تنفس سریع‌تر می‌شود، و ماهیچه‌ها منقبض می‌شوند. این واکنش‌ها ریشه در سیستم "جنگ یا گریز" دارند که در طول تکامل بشر برای مقابله با تهدیدها شکل گرفته است. به همین دلیل، عصبانیت می‌تواند انرژی زیادی در فرد ایجاد کند و اگر به‌درستی مدیریت نشود، منجر به پرخاشگری کلامی یا فیزیکی شود.

با این حال، عصبانیت همیشه منفی یا مضر نیست. اگر درست ابراز شود، می‌تواند نقش مثبتی ایفا کند؛ مثلاً فرد را به دفاع از خود، تغییر شرایط ناعادلانه، یا بیان نیازهای سرکوب‌شده‌اش ترغیب کند. مهارت اصلی در اینجا «مدیریت عصبانیت» است، یعنی توانایی شناسایی علت عصبانیت، کنترل واکنش‌های هیجانی، و بیان آن به شیوه‌ای سازنده و محترمانه. در بسیاری از فرهنگ‌ها، ابراز مستقیم عصبانیت ممکن است تابو یا ناپسند تلقی شود، اما سرکوب کردن آن نیز می‌تواند به مشکلات روانی مانند اضطراب، افسردگی یا فشار خون بالا منجر شود.

در روان‌شناسی، عصبانیت می‌تواند به شکل‌های مختلفی بروز پیدا کند: عصبانیت انفجاری، عصبانیت سرکوب‌شده، یا عصبانیت مزمن که به‌مرور زمان روی روابط فردی و سلامت روان اثر منفی می‌گذارد. برای همین، یادگیری روش‌هایی مانند تنفس عمیق، نوشتن احساسات، ورزش کردن، یا مراجعه به روان‌درمانگر در کنترل عصبانیت بسیار مؤثر است.

«عصبانی» بودن بخشی طبیعی از تجربه‌ی انسانی‌ست. اما نحوه‌ی مواجهه با آن است که تفاوت میان واکنشی آسیب‌زننده و پاسخی هوشمندانه را رقم می‌زند.