کرکس به انگلیسی

کلمه «کرکس» در زبان انگلیسی به vulture ترجمه می‌شود.

کرکس نوعی پرنده‌ی شکاری بزرگ و لاشه‌خوار است که بیشتر در مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری جهان یافت می‌شود. این پرنده با جثه‌ای نیرومند، بال‌هایی گسترده، و منقاری خمیده و قدرتمند شناخته می‌شود که برای دریدن گوشت لاشه‌ها تکامل یافته است. برخلاف بسیاری از پرندگان شکاری که خود شکار می‌کنند، کرکس‌ها به لاشه‌خواری معروف‌اند؛ یعنی آن‌ها بیشتر از اجساد حیوانات مرده تغذیه می‌کنند تا از شکار زنده. گونه‌های مختلفی از کرکس وجود دارد که برخی در دنیای قدیم (آفریقا، آسیا، اروپا) و برخی در دنیای جدید (آمریکا) زندگی می‌کنند.

یکی از ویژگی‌های جالب کرکس، سیستم بویایی بسیار قوی آن است. برخلاف بسیاری از پرندگان، برخی گونه‌های کرکس (مانند کرکس‌های دنیای جدید) می‌توانند بوی گوشت در حال فساد را از کیلومترها دورتر تشخیص دهند. آن‌ها نقش بسیار مهمی در چرخه‌ی اکولوژیکی ایفا می‌کنند؛ با تغذیه از لاشه‌ها، از شیوع بیماری‌ها جلوگیری کرده و محیط‌زیست را پاکیزه نگه می‌دارند. به همین دلیل، در برخی فرهنگ‌ها کرکس به‌عنوان پاک‌کننده‌ی طبیعت شناخته می‌شود، هرچند ظاهر خشن و رفتارهای خاصش همیشه باعث بدبینی عمومی نسبت به آن بوده است.

در افسانه‌ها، اسطوره‌ها و حتی زبان روزمره، کرکس معمولاً نماد مرگ، طمع، و انتظار بی‌احساس برای نابودی دیگران تلقی شده است. در بسیاری از زبان‌ها، وقتی کسی را «مثل کرکس» توصیف می‌کنند، منظور فردی است که در کمین نشسته تا از ضعف یا شکست دیگران بهره‌برداری کند. این تصویر منفی، اغلب ناشی از سوءبرداشت نسبت به نقش واقعی کرکس در طبیعت است. در حالی که در برخی فرهنگ‌های دیگر، از جمله برخی قبایل بومی یا سنت‌های تبتی، کرکس‌ها به‌خاطر نقش‌شان در بازگرداندن اجساد به طبیعت، مقدس یا محترم شمرده می‌شوند.

با این‌که کرکس‌ها در گذشته جمعیت زیادی داشتند، امروزه بسیاری از گونه‌های آن‌ها در معرض خطر انقراض هستند. عواملی مانند مسموم‌شدن لاشه‌ها با داروهای دامی، تخریب زیستگاه، شکار غیرقانونی و کاهش منابع غذایی طبیعی باعث کاهش نگران‌کننده‌ی جمعیت کرکس‌ها شده‌اند. حفاظت از این پرندگان لاشه‌خوار نه تنها برای تنوع زیستی، بلکه برای سلامت اکوسیستم‌های طبیعی امری ضروری به شمار می‌آید.