Anthropology

کلمه‌ی «anthropology» در زبان فارسی به «انسان‌شناسی» ترجمه می‌شود.

انسان‌شناسی یکی از شاخه‌های علوم اجتماعی است که به مطالعه‌ی جامع انسان‌ها، جوامع انسانی و فرهنگ‌ها از گذشته تا امروز می‌پردازد. این علم می‌کوشد تا با نگاهی گسترده، رفتار، زبان، ساختار اجتماعی، زیست‌شناسی و حتی آثار باستانی انسان‌ها را بررسی کند. هدف اصلی انسان‌شناسی، شناخت بهتر انسان در بسترهای گوناگون فرهنگی، تاریخی و زیستی است. این حوزه‌ی علمی با استفاده از رویکردهای میان‌رشته‌ای تلاش دارد تصویری کامل‌تر و چندبعدی‌تر از ماهیت انسان ارائه دهد.

انسان‌شناسی به‌طور کلی به چهار شاخه‌ی اصلی تقسیم می‌شود: انسان‌شناسی فرهنگی، انسان‌شناسی زیستی (یا فیزیکی)، انسان‌شناسی زبان‌شناختی، و باستان‌شناسی. انسان‌شناسی فرهنگی به بررسی باورها، رسوم، سنت‌ها و الگوهای رفتاری گروه‌های مختلف انسانی می‌پردازد. انسان‌شناسی زیستی به مطالعه‌ی جنبه‌های فیزیولوژیکی و تکاملی انسان‌ها و شباهت‌های آن‌ها با سایر نخستی‌ها می‌پردازد. زبان‌شناسی انسان‌شناختی به زبان به‌عنوان یکی از ابزارهای فرهنگی توجه دارد و باستان‌شناسی نیز با کندوکاو در آثار تاریخی و بقایای مادی به بازسازی شیوه‌های زندگی انسان‌های گذشته کمک می‌کند.

کار انسان‌شناس تنها محدود به مطالعه‌ی اقوام دورافتاده یا جوامع باستانی نیست. امروزه انسان‌شناسان در حوزه‌های متنوعی از جمله توسعه‌ی اجتماعی، بهداشت عمومی، آموزش، محیط زیست، و حتی طراحی محصولات و خدمات نیز فعال‌اند. آن‌ها با تحلیل داده‌های میدانی، مصاحبه‌های عمیق، مشاهده‌ی مشارکتی و روش‌های کیفی دیگر، به درک عمیق‌تری از پدیده‌های انسانی دست می‌یابند. حضور انسان‌شناسان در شرکت‌ها، سازمان‌های غیرانتفاعی، نهادهای دولتی و مراکز تحقیقاتی نشان از گستردگی کاربرد این علم دارد.

مطالعه‌ی انسان‌شناسی نه تنها به شناخت بهتر دیگری (Other) کمک می‌کند، بلکه فرصتی برای بازشناسی خود (Self) نیز فراهم می‌آورد. انسان‌شناسی با به چالش کشیدن پیش‌فرض‌ها و باورهای رایج، ذهن انسان را نسبت به تفاوت‌های فرهنگی، اجتماعی و فردی بازتر می‌سازد. این ویژگی باعث شده است که انسان‌شناسی در زمینه‌هایی همچون عدالت اجتماعی، چندفرهنگی‌گرایی، و مطالعات جنسیت نیز اهمیت ویژه‌ای بیابد.

انسان‌شناسی پلی میان گذشته و حال، میان زیست‌شناسی و فرهنگ، و میان فرد و جامعه می‌سازد. این علم، انسان را نه به‌عنوان موجودی ایستا، بلکه به‌عنوان موجودی پویا، پیچیده و چندلایه در نظر می‌گیرد. همین نگاه عمیق و چندوجهی، انسان‌شناسی را به یکی از شاخه‌های بنیادین علوم انسانی و اجتماعی بدل کرده است.