alas!, oh!
شکل درست این واژه «دریغ» است. «دریغ» در فارسی بهمعنای افسوس، حسرت و گاه امتناع از دادن چیزی بهکار میرود (مثلاً: «از کمک به او دریغ نکرد»). این واژه ریشه در فارسی میانه دارد و همواره با حرف «غ» نوشته میشود. نوشتن آن بهصورت «دریق» نادرست است، چرا که حرف «ق» در این واژه کاربرد ندارد و چنین املایی در متون معتبر فارسی نیز دیده نمیشود.
از آنجا که فستدیکشنری به عنوان مرجعی معتبر توسط دانشگاهها و دانشجویان استفاده میشود، برای رفرنس به این صفحه میتوانید از روشهای ارجاع زیر استفاده کنید.
شیوهی رفرنسدهی:
معنی لغت «دریغ» در فستدیکشنری. مشاهده در تاریخ ۲۹ تیر ۱۴۰۴، از https://fastdic.com/word/دریغ