دائم‌الخمر به انگلیسی

کلمه‌ی «دائم‌الخمر» در زبان انگلیسی به Chronic drunkard یا Habitual alcoholic ترجمه می‌شود.

«دائم‌الخمر» اصطلاحی است که برای توصیف فردی به کار می‌رود که به‌طور مداوم و مستمر به مصرف مشروبات الکلی اعتیاد دارد. این فرد معمولاً نمی‌تواند مصرف الکل خود را کنترل کند و نوشیدن برای او به یک عادت دائمی و جدی تبدیل شده است که زندگی شخصی، اجتماعی و سلامتی‌اش را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این وضعیت فراتر از یک رفتار گذرا یا تفریحی بوده و نشان‌دهنده وابستگی جسمی و روانی به الکل است.

افراد دائم‌الخمر با مشکلات متعددی روبه‌رو هستند که از جمله آنها می‌توان به اختلال در روابط خانوادگی و اجتماعی، کاهش عملکرد شغلی، مسائل مالی و مشکلات جدی سلامتی اشاره کرد. مصرف مداوم الکل باعث آسیب به کبد، مغز و دیگر اندام‌های حیاتی می‌شود و خطر ابتلا به بیماری‌های مختلف را افزایش می‌دهد. علاوه بر این، این عادت می‌تواند به اختلالات روانی و اجتماعی جدی منجر شود که نیازمند درمان و حمایت تخصصی است.

از دیدگاه روانشناسی و پزشکی، دائم‌الخمر بودن نشان‌دهنده یک بیماری مزمن به نام «الکلیسم» است که نیازمند مداخلات درمانی گسترده می‌باشد. افراد دچار این وضعیت معمولاً در مراحل مختلفی از وابستگی جسمی و روانی قرار دارند که ترک آن نیازمند برنامه‌های تخصصی، حمایت اجتماعی و گاهی دارو درمانی است. این بیماری نه تنها فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد، بلکه خانواده و اطرافیان او را نیز متاثر می‌سازد.

در جامعه، نگاه به افراد دائم‌الخمر معمولاً همراه با قضاوت‌های منفی و تبعیض است که می‌تواند روند بهبودی را دشوارتر کند. به همین دلیل، افزایش آگاهی عمومی درباره ماهیت اعتیاد، فراهم کردن امکانات درمانی و حمایت‌های روانی و اجتماعی برای این افراد اهمیت زیادی دارد. رویکردهای انسانی و علمی در برخورد با دائم‌الخمرها می‌تواند به کاهش آسیب‌های فردی و اجتماعی کمک کند.

دائم‌الخمر» واژه‌ای است که نمایانگر وابستگی شدید و مداوم به الکل است و بودن در چنین حالتی پیامدهای گسترده‌ای برای سلامت جسمی، روانی و اجتماعی فرد دارد. این وضعیت نیازمند توجه، درمان و حمایت همه‌جانبه است تا فرد بتواند زندگی سالم‌تر و سازنده‌تری را تجربه کند.