ژلاتین به انگلیسی

کلمه‌ی «ژلاتین» در زبان انگلیسی به gelatin ترجمه می‌شود.

ژلاتین ماده‌ای شفاف، بی‌رنگ و بی‌مزه است که از کلاژن موجود در پوست، استخوان و بافت‌های حیوانات به‌دست می‌آید. این ماده هنگام حرارت دیدن در آب حل می‌شود و پس از خنک شدن به حالت ژله‌ای درمی‌آید. ژلاتین کاربرد گسترده‌ای در صنایع غذایی، دارویی، آرایشی و حتی عکاسی دارد و یکی از مواد پایه در تهیه‌ی بسیاری از دسرها و داروهاست.

در آشپزی، ژلاتین یکی از مواد کلیدی در تهیه‌ی دسرهایی مانند ژله، پاناکوتا، موس، مارشملو و برخی شیرینی‌هاست. این ماده به غذا بافتی نرم، لغزنده و کشسان می‌دهد که هم از نظر زیبایی‌شناسی و هم از نظر بافت‌دهی بسیار محبوب است. ژلاتین همچنین در تولید برخی ماست‌ها، نوشیدنی‌های پروتئینی، آدامس‌ها و حتی محصولات گوشتی فرآوری‌شده مورد استفاده قرار می‌گیرد.

فراتر از آشپزی، ژلاتین نقش مهمی در داروسازی دارد. کپسول‌های نرم و سخت بسیاری از داروها و مکمل‌ها از ژلاتین ساخته می‌شوند، چرا که این ماده قابلیت حل شدن در دمای بدن را دارد و به جذب بهتر دارو کمک می‌کند. همچنین، ژلاتین به دلیل خاصیت تقویت پوست، مو و ناخن، به عنوان مکملی در صنعت زیبایی نیز مطرح است و در بسیاری از ماسک‌های صورت، کرم‌ها و محصولات مراقبتی استفاده می‌شود.

در سال‌های اخیر، به دلیل دغدغه‌های اخلاقی و مذهبی درباره‌ی منشأ حیوانی ژلاتین، انواع ژلاتین گیاهی یا جایگزین‌هایی مانند آگارآگار، پکتین یا کاراگینان نیز تولید شده‌اند که معمولاً از جلبک‌ها یا گیاهان استخراج می‌شوند. این جایگزین‌ها بیشتر در محصولات وگان یا مخصوص افراد گیاه‌خوار به‌کار می‌روند، هرچند بافت نهایی حاصل از آن‌ها ممکن است کمی با ژلاتین سنتی متفاوت باشد.

ژلاتین از گذشته تا امروز، به عنوان یکی از مواد شگفت‌انگیز و چندکاره، در صنایع مختلف جایگاه ویژه‌ای دارد و ترکیبی است که هم در آشپزخانه‌های خانگی و هم در آزمایشگاه‌های داروسازی حضور پررنگی دارد.