saliva , spittle
کلمهی «آب دهان» در زبان انگلیسی به saliva ترجمه میشود.
آب دهان یا بزاق مایعی شفاف و لزج است که بهطور مداوم توسط غدد بزاقی در دهان ترشح میشود. این مایع نقش حیاتی در فرآیندهای مختلف بدن ایفا میکند، از جمله شروع گوارش غذا، محافظت از دهان و دندانها، و تسهیل در صحبت کردن و بلعیدن.
بزاق حاوی آنزیمهایی مانند آمیلاز است که تجزیهی نشاستهها را در همان ابتدای ورود غذا به دهان آغاز میکنند. همچنین، بزاق دارای ترکیبات ضدباکتریایی و ضدقارچی است که به حفظ بهداشت دهان و مقابله با میکروبها کمک میکنند. حضور مداوم بزاق باعث شستوشوی دهان و جلوگیری از خشکی آن میشود که در غیر این صورت ممکن است منجر به پوسیدگی دندانها، بوی بد دهان و مشکلات در بلع یا تکلم شود.
آب دهان در عین حال نشانهای از وضعیت عمومی بدن نیز میتواند باشد. کاهش یا افزایش غیرطبیعی ترشح بزاق ممکن است به دلایل مختلفی مانند استرس، بیماریهای غدد بزاقی، مصرف برخی داروها، یا بیماریهایی چون دیابت رخ دهد. در طب سنتی و مدرن، گاهی از نمونهی بزاق برای انجام آزمایشهای تشخیصی استفاده میشود، چون این مایع حاوی اطلاعات مهمی دربارهی هورمونها، آنزیمها و حتی ویروسهاست.
فراتر از کاربردهای پزشکی، بزاق در رفتارشناسی نیز اهمیت دارد. در دنیای حیوانات، لیس زدن یا ترشح بزاق ممکن است نشانهی محبت، تسکین یا حتی قلمروطلبی باشد.
در فرهنگ انسانی نیز، هرچند آب دهان ممکن است از نظر اجتماعی گاهی ناپسند و غیربهداشتی تلقی شود، اما در سطح بیولوژیکی، یکی از عناصر کلیدی و هوشمندانهی بدن برای حفظ سلامت و تعادل دهان و گوارش است.
از آنجا که فستدیکشنری به عنوان مرجعی معتبر توسط دانشگاهها و دانشجویان استفاده میشود، برای رفرنس به این صفحه میتوانید از روشهای ارجاع زیر استفاده کنید.
شیوهی رفرنسدهی:
معنی لغت «آب دهان» در فستدیکشنری. مشاهده در تاریخ ۱۷ خرداد ۱۴۰۴، از https://fastdic.com/word/آب دهان