استهلاک به انگلیسی

کلمه‌ی «استهلاک» در زبان انگلیسی به Depreciation ترجمه می‌شود.

استهلاک به فرآیندی گفته می‌شود که در آن ارزش دارایی‌های ثابت مانند ماشین‌آلات، تجهیزات، ساختمان‌ها و وسایل به مرور زمان کاهش می‌یابد. این کاهش ارزش به دلایل مختلفی از جمله استفاده مکرر، فرسودگی طبیعی، کهنگی تکنولوژی یا شرایط محیطی رخ می‌دهد. در حسابداری و مدیریت مالی، استهلاک به عنوان یکی از هزینه‌های غیرنقدی محسوب می‌شود که باید به‌صورت دوره‌ای در گزارش‌های مالی لحاظ شود تا ارزش واقعی دارایی‌ها نشان داده شود.

استهلاک نقش مهمی در تعیین سود و زیان شرکت‌ها دارد، زیرا هزینه استهلاک از درآمد کل کسر می‌شود و بدین ترتیب سود خالص کاهش می‌یابد. این موضوع تأثیر مستقیمی بر مالیات شرکت‌ها نیز دارد، زیرا با کاهش سود، میزان مالیات پرداختی ممکن است کاهش یابد. بنابراین، برنامه‌ریزی دقیق برای محاسبه و ثبت استهلاک به مدیریت مالی بهتر و تصمیم‌گیری‌های هوشمندانه‌تر کمک می‌کند.

روش‌های مختلفی برای محاسبه استهلاک وجود دارد که هر کدام بر اساس نوع دارایی، عمر مفید آن و سیاست‌های مالی شرکت انتخاب می‌شود. رایج‌ترین روش‌ها عبارتند از روش خط مستقیم (Straight-Line Method) که در آن هزینه استهلاک به طور مساوی در طول عمر مفید دارایی تقسیم می‌شود، و روش نزولی (Declining Balance Method) که در آن هزینه استهلاک در سال‌های اول بیشتر و با گذشت زمان کمتر می‌شود.

استهلاک علاوه بر جنبه مالی، از نظر عملیاتی نیز اهمیت دارد. کاهش ارزش دارایی‌ها می‌تواند نشانه‌ای از نیاز به تعمیرات، نگهداری یا جایگزینی تجهیزات باشد. مدیریت مؤثر استهلاک باعث می‌شود تا شرکت‌ها بتوانند برنامه‌ریزی بهتری برای سرمایه‌گذاری‌های آتی داشته باشند و از توقف یا کاهش بهره‌وری جلوگیری کنند.

در زمینه‌های غیرمالی نیز، مفهوم استهلاک می‌تواند به کاهش کارایی یا کیفیت یک شیء یا سیستم اشاره داشته باشد. برای مثال، در مهندسی یا علوم محیطی، فرسودگی مواد و کاهش عملکرد تجهیزات نیز نوعی استهلاک محسوب می‌شود.

استهلاک فرایندی طبیعی و اجتناب‌ناپذیر در چرخه عمر دارایی‌هاست که با مدیریت صحیح آن، می‌توان به حفظ تعادل مالی و عملیاتی شرکت کمک کرد و تصمیمات بهتری برای توسعه و بهبود عملکرد اتخاذ نمود.