بلندپرواز به انگلیسی

کلمه‌ی «بلندپرواز» در زبان انگلیسی به ambitious یا aspiring ترجمه می‌شود.

«بلندپرواز» به معنای داشتن اهداف بزرگ، آرزوهای والا و تمایل به رسیدن به دستاوردهای مهم است. این واژه اغلب برای توصیف افرادی به کار می‌رود که نه تنها به موفقیت‌های کوچک قانع نیستند، بلکه چشم‌اندازهای بزرگ و برنامه‌های بلندمدت دارند و برای رسیدن به آن‌ها تلاش می‌کنند. بلندپروازی نشان‌دهنده‌ی اشتیاق، انگیزه و پشتکار فرد در دستیابی به اهداف شخصی یا حرفه‌ای است.

در زندگی روزمره، فرد بلندپرواز تمایل دارد فرصت‌ها و امکانات را به حداکثر برساند و همواره در جستجوی رشد، یادگیری و پیشرفت است. این ویژگی باعث می‌شود او برای چالش‌ها آماده باشد، ریسک‌های محاسبه‌شده را بپذیرد و از محدودیت‌های موجود عبور کند. بلندپروازی، در کنار پشتکار و مهارت، اغلب عامل موفقیت‌های بزرگ و متمایز در زندگی افراد است.

در ادبیات و فرهنگ، «بلندپرواز» معمولاً با صفت‌های مثبت مانند جسور، پرتلاش و باانگیزه همراه است. نویسندگان و شاعران از این ویژگی برای توصیف شخصیت‌هایی استفاده می‌کنند که محدودیت‌ها را کنار می‌گذارند، به دنبال آرزوهای بزرگ خود می‌روند و نمونه‌ی الهام‌بخش برای دیگران هستند. این کاربرد نشان می‌دهد که بلندپروازی نه تنها یک ویژگی فردی، بلکه مفهومی انگیزشی و الهام‌بخش نیز است.

از منظر روانشناسی و توسعه فردی، بلندپروازی می‌تواند عامل رشد و خودشناسی باشد. فرد بلندپرواز با تعیین اهداف بزرگ و تلاش مستمر برای رسیدن به آن‌ها، توانایی خود برای حل مسائل، مدیریت زمان و استفاده از منابع را افزایش می‌دهد. با این حال، نیاز است بلندپروازی با واقع‌گرایی و برنامه‌ریزی همراه باشد تا از استرس و ناامیدی ناشی از اهداف غیرواقعی جلوگیری شود.

«بلندپرواز» عبارتی است که هم در توصیف شخصیت‌های موفق، هم در فرهنگ و ادبیات و هم در روانشناسی و توسعه فردی اهمیت دارد. این واژه نشان‌دهنده‌ی تمایل به رشد، تلاش برای رسیدن به اهداف بزرگ و پشتکار در مواجهه با چالش‌هاست و به افراد کمک می‌کند دید وسیع‌تری نسبت به آینده و قابلیت‌های خود پیدا کنند.