سماق به انگلیسی

کلمه‌ی «سماق» در زبان انگلیسی به sumac ترجمه می‌شود.

سماق یک ادویه‌ی خوش‌عطر و ترش‌مزه است که از آسیاب کردن میوه‌های خشک‌شده‌ی درختچه‌ی سماق به دست می‌آید. این گیاه بیشتر در مناطق مدیترانه‌ای، خاورمیانه و ایران رشد می‌کند و به‌ویژه در آشپزی سنتی ایرانی، عربی و ترکیه‌ای جایگاه ویژه‌ای دارد. رنگ پودر سماق معمولاً قرمز یا ارغوانی تیره است و طعمی اسیدی، مشابه آب‌لیمو اما ملایم‌تر دارد.

در آشپزی ایرانی، سماق نقش چاشنی اصلی در کنار غذاهایی مانند کباب کوبیده، جوجه‌کباب و حتی برخی خورش‌ها دارد. بسیاری از خانواده‌ها سماق را به عنوان ادویه‌ای جداگانه روی میز غذا می‌گذارند تا هر کسی به میل خود آن را به غذا اضافه کند. این چاشنی نه تنها طعم غذا را تعدیل می‌کند، بلکه به هضم غذاهای سنگین نیز کمک می‌کند و باعث خوش‌طعم‌تر شدن ترکیبات گوشتی می‌شود.

از منظر علمی، سماق سرشار از آنتی‌اکسیدان، پلی‌فنول، ویتامین C و ترکیبات ضدالتهاب است. تحقیقات نشان داده‌اند که مصرف سماق می‌تواند به کاهش قند خون، کنترل کلسترول و حتی کاهش التهاب‌های بدن کمک کند. در طب سنتی ایرانی نیز سماق جایگاه دارویی دارد و برای درمان مشکلاتی نظیر سوءهاضمه، گلودرد، و خونریزی لثه‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفته است.

جالب است بدانید که در برخی فرهنگ‌ها، سماق علاوه‌بر کاربرد خوراکی، جنبه‌ی نمادین هم دارد. مثلاً در سفره‌ی هفت‌سین نوروز، سماق یکی از سین‌های اصلی است که نماد صبر و تحمل در برابر دشواری‌ها و نیز تغییر و تحول طبیعت در آغاز بهار است. بنابراین، سماق فقط یک ادویه‌ی ساده نیست؛ بلکه ترکیبی است از طعم، سلامت و فرهنگ که از دل طبیعت بر سر سفره‌های ما آمده است.

شکل درست و معیار این واژه «سماق» است. «سماق» نام گیاهی است که از میوه‌های آن برای تهیه ادویه‌ای ترش‌مزه استفاده می‌شود و در آشپزی ایرانی بسیار پرکاربرد است. این واژه در فارسی به همین صورت «سماق» نوشته و تلفظ می‌شود.

شکل «سماغ» نادرست است و اشتباه نوشتاری یا تلفظی به شمار می‌آید و در منابع معتبر زبان فارسی پذیرفته نیست.