غرور به انگلیسی

کلمه‌ی «غرور» در زبان انگلیسی به pride ترجمه می‌شود.

این واژه از جمله مفاهیم پیچیده‌ی روان‌شناختی و فرهنگی است که هم می‌تواند صفتی مثبت تلقی شود و هم در برخی شرایط، معنایی منفی به خود بگیرد. غرور در حالت مثبت به حس ارزشمندی، احترام به خویشتن، و آگاهی از توانمندی‌ها اطلاق می‌شود؛ حال آن‌که در شکل منفی‌اش می‌تواند به خودبزرگ‌بینی، تکبر، و نادیده‌گرفتن دیگران بینجامد.

غرور سالم بخشی حیاتی از عزت‌نفس است. وقتی انسان از موفقیت‌هایش احساس رضایت می‌کند، یا از وابستگی به خانواده، ملیت، یا پیشینه‌ی خود حس خوبی دارد، این نوع غرور نقش تقویت‌کننده‌ی هویت و انگیزه را دارد. مثلاً فردی ممکن است بگوید «به تیمم افتخار می‌کنم» یا «از این‌که این پروژه را به سرانجام رساندم احساس غرور دارم». این‌گونه غرور، ما را به بهتر شدن و ادامه‌ی مسیر ترقی تشویق می‌کند.

با این حال، غرور می‌تواند جنبه‌ی تاریک هم داشته باشد؛ جایی که فرد خود را برتر از دیگران می‌بیند، از پذیرش اشتباه سر باز می‌زند و یا به‌خاطر حفظ ظاهر و خودبرترپنداری، از کمک خواستن یا ابراز احساسات خودداری می‌کند. در متون دینی، اخلاقی و ادبی، غرور افراطی یا همان "تکبر"، یکی از صفات ناپسند شمرده شده و اغلب مانعی برای رشد معنوی و ارتباط سالم با دیگران به‌شمار می‌آید.

در ادبیات فارسی، غرور گاه به‌عنوان سدی در برابر عشق، دوستی یا فهم حقیقی از زندگی ترسیم می‌شود. شخصیت‌هایی که اسیر غرور می‌شوند، اغلب در نهایت با شکست یا تنهایی روبه‌رو می‌گردند. در مقابل، فروتنی و پذیرش، به‌عنوان درمانی برای غرور کاذب و نشانه‌ای از بلوغ درونی شناخته می‌شوند.

غرور واژه‌ای است که مرز باریکی میان عزت‌نفس و خودبزرگ‌بینی ترسیم می‌کند؛ مرزی که شناخت و مدیریت آن نیازمند آگاهی، تجربه و بینش عمیق است.