نقض عهد کردن به انگلیسی

کلمه‌ی «نقض عهد کردن» در زبان انگلیسی به to break a promise یا to breach a contract/agreement و یا abjure ترجمه می‌شود.

عبارت «نقض عهد کردن» به معنای عمل نکردن به تعهد یا وعده‌ای است که فرد یا گروهی قبلاً داده‌اند. این مفهوم در حوزه‌های مختلفی از جمله روابط شخصی، کسب‌وکار، حقوق و قراردادها کاربرد دارد و نشان‌دهنده عدم پایبندی به اصول یا توافق‌های قبلی است که می‌تواند تبعات مختلفی از نظر اخلاقی، قانونی و اجتماعی به دنبال داشته باشد.

از دیدگاه اخلاقی، نقض عهد معمولاً به عنوان رفتاری ناپسند و خلاف امانت‌داری و صداقت شناخته می‌شود. هنگامی که فردی عهد خود را می‌شکند، ممکن است اعتماد دیگران را از دست بدهد و اعتبار شخصی یا حرفه‌ای‌اش آسیب ببیند. این موضوع می‌تواند به کاهش همکاری و تعاملات موثر میان افراد و گروه‌ها منجر شود و روابط اجتماعی را تضعیف کند.

در حوزه حقوقی، نقض عهد یا breach of contract به شرایطی گفته می‌شود که یکی از طرفین قرارداد به تعهدات قانونی خود عمل نکند. این موضوع می‌تواند منجر به طرح دعاوی حقوقی و جبران خسارات شود و معمولاً برای حفظ حقوق طرفین، قوانین و مقررات خاصی وجود دارد. در بسیاری از سیستم‌های حقوقی، نقض عهد باعث می‌شود طرف متضرر بتواند خسارت مالی دریافت کند یا قرارداد را فسخ نماید.

در روابط شخصی و اجتماعی، حفظ عهد و قول اهمیت فراوانی دارد و به عنوان پایه‌ای برای ایجاد اعتماد و احترام متقابل تلقی می‌شود. شکستن عهد در این زمینه می‌تواند باعث بروز اختلافات، رنجش و حتی پایان یافتن روابط دوستانه یا خانوادگی شود. به همین دلیل، افراد معمولاً سعی می‌کنند قبل از دادن وعده، مسئولیت آن را به خوبی بسنجند.

نقض عهد در فرهنگ‌ها و جوامع مختلف نیز معنا و پیامدهای خاص خود را دارد. برخی فرهنگ‌ها تأکید ویژه‌ای بر وفاداری و پایبندی به وعده‌ها دارند و شکستن آن را به شدت مذمت می‌کنند، در حالی که در برخی شرایط خاص ممکن است انعطاف‌پذیری بیشتری در این زمینه مشاهده شود.

«نقض عهد کردن» رفتاری است که می‌تواند تأثیرات عمیق و گسترده‌ای بر زندگی فردی، اجتماعی و حرفه‌ای افراد داشته باشد و اهمیت پایبندی به تعهدات را در حفظ روابط و اعتبار انسانی به خوبی نشان می‌دهد.