NES

کلمه‌ی «NES» در زبان فارسی به «سندرم خوردن شبانه» ترجمه می‌شود.

این اختلال رفتاری غذایی به افرادی اطلاق می‌شود که در طول شب تمایل شدیدی به خوردن دارند و معمولاً بخش قابل توجهی از کالری روزانه‌ی خود را پس از شام و در ساعات شب مصرف می‌کنند. سندرم خوردن شبانه فراتر از عادات غذایی معمولی است و می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر سلامت جسمی و روانی فرد داشته باشد.

افراد مبتلا به NES اغلب در طول روز اشتهای کمی دارند و وعده‌های غذایی اصلی خود را کمتر مصرف می‌کنند، اما در ساعات شب دچار پرخوری می‌شوند. این الگوی غذایی می‌تواند منجر به افزایش وزن، اختلالات خواب و خستگی مزمن شود. علاوه بر اثرات جسمی، سندرم خوردن شبانه با احساس گناه، اضطراب و کاهش کیفیت زندگی همراه است و می‌تواند سلامت روان را تحت تأثیر قرار دهد.

دلایل NES معمولاً ترکیبی از عوامل بیولوژیکی، روانی و محیطی هستند. برخی تحقیقات نشان می‌دهند که اختلالات هورمونی، تغییرات در چرخه‌ی خواب و حتی استرس و اضطراب می‌توانند نقش مهمی در بروز این سندرم داشته باشند. به همین دلیل درمان آن معمولاً نیازمند رویکردی چندجانبه است که شامل تغییرات رفتاری، مشاوره روانشناسی و در برخی موارد دارودرمانی می‌شود.

درمان سندرم خوردن شبانه معمولاً با اصلاح الگوی خواب و تغذیه آغاز می‌شود. ایجاد برنامه‌های غذایی منظم در طول روز، کاهش محرک‌های پرخوری در شب و مدیریت استرس می‌توانند به کنترل این اختلال کمک کنند. همچنین، مراجعه به متخصص تغذیه و روانشناس می‌تواند به فرد کمک کند تا رفتارهای خود را شناسایی کرده و راهکارهای مؤثر برای مدیریت آن بیابد.

سندرم خوردن شبانه نشان‌دهنده‌ی ارتباط پیچیده بین عادات غذایی، سلامت روان و چرخه‌ی خواب است. توجه به این اختلال و درمان آن نه تنها به کاهش وزن و بهبود سلامت جسمانی کمک می‌کند، بلکه کیفیت زندگی و انرژی روزانه را نیز افزایش می‌دهد. NES نمونه‌ای از تأثیر رفتارهای غذایی بر جنبه‌های مختلف زندگی انسان است و درک آن می‌تواند به افراد و متخصصان کمک کند تا راهکارهای پیشگیرانه و درمانی مؤثرتری ارائه دهند.