انقباض به انگلیسی

کلمه‌ی «انقباض» در زبان انگلیسی به contraction ترجمه می‌شود.

انقباض فرایندی است که در آن یک شیء، بافت، یا اندام خاص از حالت گسترده به حالتی فشرده یا جمع‌شده درمی‌آید. این مفهوم در حوزه‌های گوناگون علمی از جمله زیست‌شناسی، فیزیولوژی، فیزیک و حتی زبان‌شناسی کاربرد دارد. در هر یک از این زمینه‌ها، انقباض نقش مهمی در حفظ تعادل، عملکرد طبیعی و کارایی سیستم‌ها ایفا می‌کند. انقباض معمولاً در مقابل "انبساط" قرار دارد که به معنی باز شدن یا گسترش یافتن است.

در بدن انسان، انقباض عضلانی یکی از مهم‌ترین مکانیسم‌های حرکتی و حیاتی محسوب می‌شود. عضلات اسکلتی برای ایجاد حرکت، حفظ وضعیت بدن و انجام کارهای ارادی، منقبض می‌شوند. این فرایند با ارسال پیام عصبی از مغز یا نخاع آغاز شده و با آزاد شدن یون‌های کلسیم در سلول‌های عضلانی ادامه می‌یابد. انقباض عضله باعث کوتاه شدن تارهای عضلانی و در نتیجه، حرکت استخوان‌ها یا مفاصل می‌شود. عملکرد دقیق و هماهنگ این سیستم برای زندگی روزمره ضروری است.

فرایند انقباض همچنین در عضلات صاف مانند دیواره‌ی معده، روده‌ها، رگ‌های خونی و رحم نقش کلیدی دارد. این نوع انقباض معمولاً غیرارادی و تحت کنترل سیستم عصبی خودمختار است. مثلاً در دستگاه گوارش، انقباض‌های موجی‌شکل (پرستالتیک) به حرکت مواد غذایی کمک می‌کنند. یا در دوران بارداری، انقباض‌های رحمی از مراحل آمادگی بدن برای زایمان به شمار می‌روند. این نوع انقباض‌ها، اگرچه اغلب بدون آگاهی فرد اتفاق می‌افتند، اما اثرات عمیق و مهمی در سلامت و عملکرد بدن دارند.

در فیزیک، واژه‌ی انقباض ممکن است به کاهش طول یا حجم اجسام در پاسخ به دما، فشار یا نیروهای خارجی اشاره کند. برای مثال، بسیاری از مواد هنگام کاهش دما دچار انقباض می‌شوند. این ویژگی در طراحی سازه‌ها و ابزارهای صنعتی در نظر گرفته می‌شود تا از آسیب‌های ناشی از تغییرات ناگهانی دما جلوگیری شود. همین مفهوم در مهندسی سازه و صنایع هوافضا نقش حیاتی دارد، جایی که انقباض یا انبساط حتی در مقیاس‌های کوچک نیز می‌تواند تأثیرات بزرگی بر عملکرد و ایمنی داشته باشد.