بامیه به انگلیسی

کلمه‌ی «بامیه» در زبان انگلیسی به okra ترجمه می‌شود.

بامیه گیاهی گل‌دار و سبز رنگ از خانواده‌ی پنیرکیان (Malvaceae) است که به‌خاطر میوه‌ی خوراکی و غلاف‌مانندش شناخته می‌شود. این گیاه در مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری جهان رشد می‌کند و یکی از سبزیجات پرمصرف در بسیاری از آشپزخانه‌های سنتی و مدرن به‌شمار می‌رود. میوه‌ی بامیه معمولاً به صورت تازه، پخته‌شده، سرخ‌شده، یا به‌صورت خشک و فریز شده مصرف می‌گردد و طعم ملایم و بافت لغزنده‌ای دارد که آن را برای تهیه‌ی خوراک‌های خاص، مانند خورش بامیه در آشپزی ایرانی و عربی، مناسب می‌سازد.

بامیه دارای خواص تغذیه‌ای قابل توجهی است. این گیاه منبعی غنی از فیبرهای غذایی، ویتامین C، ویتامین K، فولات و منیزیم است. فیبرهای محلول موجود در بامیه به بهبود عملکرد دستگاه گوارش کمک کرده و در کاهش کلسترول خون نقش مؤثری دارند. علاوه بر این، بامیه دارای ترکیبات آنتی‌اکسیدانی است که می‌توانند در پیشگیری از التهاب‌ها و محافظت از سلول‌های بدن در برابر آسیب‌های اکسیداتیو مؤثر باشند. بامیه همچنین یکی از سبزیجات توصیه‌شده برای افراد مبتلا به دیابت است، زیرا می‌تواند در کنترل قند خون نقش حمایتی داشته باشد.

ویژگی خاص بامیه، وجود ماده‌ای ژلاتینی و لعاب‌دار درون آن است که هنگام پخت آزاد می‌شود. این لعاب طبیعی ممکن است برای برخی افراد ناخوشایند باشد، اما در طبخ برخی غذاها مانند سوپ‌ها و خورش‌ها باعث غلظت دل‌پذیری می‌شود. در فرهنگ غذایی خاورمیانه، شمال آفریقا، هند و برخی مناطق جنوبی ایالات متحده، از این خاصیت بامیه برای تهیه‌ی غذاهای سنتی بهره می‌برند. در ایران، خورش بامیه یکی از غذاهای محبوب است که معمولاً با گوشت قرمز یا مرغ و چاشنی‌های ترش مانند رب گوجه‌فرنگی یا آب‌لیمو طبخ می‌شود.

از نظر کشاورزی، بامیه گیاهی مقاوم به گرما و کم‌آب‌خواه است و در فصل تابستان به‌خوبی رشد می‌کند. برداشت بامیه باید در زمانی انجام شود که غلاف‌ها هنوز جوان و ترد هستند، چرا که در صورت تأخیر در برداشت، بافت آن‌ها سخت و چوبی می‌شود و کیفیت خوراکی‌شان کاهش می‌یابد. بامیه همچنین در طب سنتی ایران جایگاه ویژه‌ای دارد و به‌عنوان ملین، مقوی معده، و ضد التهاب شناخته شده است.

در زبان فارسی، واژه‌ی «بامیه» گاه به نوعی شیرینی سنتی نیز اطلاق می‌شود که البته هیچ ارتباطی با گیاه بامیه ندارد. این شیرینی که در کنار زولبیا در ماه رمضان بسیار رایج است، نام خود را به دلیل شباهت ظاهری به غلاف بامیه گرفته است. این دو کاربرد متفاوت واژه‌ی بامیه در زبان فارسی، نمونه‌ای از پدیده‌ی چندمعنایی در زبان است که بسته به زمینه‌ی کاربرد، معنا و مفهوم واژه را دگرگون می‌سازد.