سخت کوش به انگلیسی

کلمه‌ی «سخت‌کوش» در زبان انگلیسی به hardworking یا در متنی رسمی‌تر به diligent ترجمه می‌شود.

این واژه به فردی اشاره دارد که با پشتکار، تلاش مداوم و جدیت به انجام کارها می‌پردازد و در مسیر رسیدن به اهداف خود از مانع‌ها و دشواری‌ها نمی‌هراسد. «سخت‌کوش» بودن، تنها یک ویژگی رفتاری نیست، بلکه نوعی نگرش و شیوه‌ی زیستن است که در آن فرد به ارزش کار، زمان و مسئولیت باور عمیق دارد. این واژه در زبان فارسی بار معنایی مثبت دارد و همواره در وصف انسان‌هایی به کار می‌رود که مورد تحسین و احترام دیگران هستند.

از منظر فردی، سخت‌کوشی یکی از عوامل کلیدی موفقیت در زندگی محسوب می‌شود. فرد سخت‌کوش معمولاً با صبر و مداومت، هدف‌های خود را دنبال می‌کند و حتی در شرایطی که دیگران دچار ناامیدی می‌شوند، همچنان مسیر را ادامه می‌دهد. چنین فردی باور دارد که استعداد بدون تلاش نمی‌تواند به نتیجه‌ای ماندگار برسد. همین روحیه سبب می‌شود سخت‌کوشان اغلب به الگویی الهام‌بخش برای اطرافیان تبدیل شوند. در روان‌شناسی شخصیت، سخت‌کوشی نشانه‌ای از نظم درونی، خودکنترلی و انگیزه‌ی پایدار به شمار می‌رود.

از منظر اجتماعی، سخت‌کوشی یکی از پایه‌های اصلی پیشرفت جمعی است. جوامعی که فرهنگ سخت‌کوشی در آن‌ها نهادینه شده باشد، معمولاً از نظر اقتصادی و فرهنگی رشد بیشتری را تجربه می‌کنند. در محیط‌های کاری، کارکنان سخت‌کوش نه تنها به وظایف خود به‌خوبی عمل می‌کنند، بلکه با پشتکار خود بر انگیزه و روحیه‌ی دیگران نیز تأثیر مثبت می‌گذارند. این ویژگی در روابط اجتماعی نیز اهمیت دارد؛ زیرا فرد سخت‌کوش در نگاه دیگران انسانی قابل اعتماد، جدی و مسئولیت‌پذیر جلوه می‌کند.

در ادبیات و هنر نیز مفهوم «سخت‌کوش» جایگاه ویژه‌ای داشته است. در بسیاری از داستان‌ها و روایت‌های کهن، شخصیت‌هایی که با تلاش و کوشش مستمر بر موانع غلبه کرده‌اند، قهرمان اصلی داستان شده‌اند. شعر فارسی نیز بارها سخت‌کوشی را در قالب تمثیل‌هایی چون «کوشش مورچه»، «رنج کشاورز» یا «صعود کوهنورد» به تصویر کشیده است. چنین بازنمایی‌هایی نشان می‌دهد که سخت‌کوشی همواره در فرهنگ ما به عنوان ارزشی والا ستوده شده است و به نوعی بخشی از هویت اخلاقی جمعی را شکل داده است.

از دیدگاه زبان‌شناسی، «سخت‌کوش» ترکیبی وصفی است که از دو جزء «سخت» و «کوش» ساخته شده است. «سخت» در اینجا به معنای جدی، پرقدرت و استوار به کار می‌رود و «کوش» از ریشه‌ی «کوشیدن» به معنای تلاش کردن آمده است. این ترکیب زبانی تصویری روشن از معنا را به ذهن مخاطب منتقل می‌کند؛ گویی فرد سخت‌کوش، تمام توان خود را با شدتی بالا به کار می‌گیرد. همین سادگی و شفافیت واژه باعث شده که در گفتار و نوشتار روزمره نیز بسیار پرکاربرد باشد.