چغلی کردن به انگلیسی

کلمه‌ی «چغلی کردن» در زبان انگلیسی به to tattle یا to snitch ترجمه می‌شود.

«چغلی کردن» به معنای گزارش دادن رفتار یا گفتاری است – معمولاً منفی – که شخصی انجام داده، به‌ویژه وقتی هدف از این گزارش، جلب توجه یا تنبیه فرد دیگر باشد. این واژه بار معنایی منفی دارد و در فرهنگ فارسی بیشتر در مورد رفتارهایی که با نیت بد، حسادت یا دلخوری انجام می‌شود، به‌کار می‌رود. معمولاً «چغلی کردن» در فضای غیررسمی و بین کودکان یا در محیط‌هایی با روابط نزدیک و رقابتی رایج‌تر است.

در دوران کودکی، «چغلی کردن» گاه به عنوان ابزار قدرت یا جلب توجه بزرگ‌ترها استفاده می‌شود. کودکی که چغلی می‌کند، معمولاً می‌خواهد موقعیتی برتر به‌دست آورد، توجه والدین یا معلم را جلب کند، یا کودک دیگر را تنبیه کند. با این حال، در این سنین، مرز بین آگاه‌سازی مسئولانه و چغلی کردن گاهی مبهم است و بستگی به نیت فرد و زمینه‌ی اجتماعی دارد. برخی والدین و مربیان تلاش می‌کنند میان گزارش‌دادن درست (مانند گزارش رفتار خطرناک) و چغلی‌کردن از سر حسادت یا دخالت تفاوت قائل شوند.

در روابط بزرگسالان، «چغلی کردن» به شکل‌های پنهان‌تری ظاهر می‌شود. ممکن است فردی در محل کار، اشتباه یا رفتار همکارش را به مدیر اطلاع دهد، نه از سر مسئولیت‌پذیری، بلکه با نیت تخریب یا خودنمایی. در چنین موقعیت‌هایی، چغلی کردن می‌تواند روابط کاری را مسموم کند، فضای بی‌اعتمادی به‌وجود بیاورد و موجب شکل‌گیری گروه‌بندی‌ها و تنش‌های پنهان شود.

از منظر روان‌شناختی، چغلی کردن اغلب ریشه در نیاز به تأیید، احساس ناامنی، یا تلاش برای کنترل دیگران دارد. فردی که احساس می‌کند در موقعیت ضعیف‌تری است، ممکن است با چغلی کردن به‌دنبال بازیابی حس قدرت یا جلب توجه باشد. این رفتار در بلندمدت می‌تواند به انزوای اجتماعی یا بی‌اعتمادی اطرافیان منجر شود، چراکه دیگران او را به عنوان فردی غیرقابل اتکا یا خبرچین می‌شناسند.

«چغلی کردن» مفهومی است با لایه‌های اخلاقی، روانی و اجتماعی. هرچند در مواردی ممکن است از منظر قانونی یا ایمنی لازم باشد رفتاری را گزارش کرد، اما نیت پشت این عمل و شیوه‌ی بیان آن، نقشی اساسی در قضاوت اخلاقی آن دارد. تشخیص درست از نادرست در این زمینه، نیازمند بلوغ عاطفی، مسئولیت‌پذیری و درک صحیح از ارزش‌های جمعی و فردی است.