Worrier

کلمه‌ی «worrier» در زبان فارسی به «اندیشناک»، «نگران» یا «فرد نگران» ترجمه می‌شود.

واژه‌ی worrier به شخصی اطلاق می‌شود که عادت یا تمایل دارد مدام درباره‌ی مسائل، رویدادها یا آینده نگرانی کند. این نگرانی ممکن است به دلایل واقعی و ملموس باشد، یا صرفاً ناشی از افکار و ترس‌های ذهنی و بدون پایه‌ی عینی. چنین افرادی معمولاً حتی در شرایطی که دیگران آرام و مطمئن هستند، نشانه‌هایی از اضطراب و دل‌مشغولی بروز می‌دهند.

از نظر روان‌شناسی، «worrier» بودن می‌تواند به ویژگی‌های شخصیتی مانند حساسیت بالا، تمایل به کنترل شرایط، یا تجربه‌های منفی گذشته مرتبط باشد. این عادت گاهی می‌تواند انگیزه‌ای برای آماده‌بودن در برابر مشکلات ایجاد کند، اما اگر بیش از حد شود، ممکن است سلامت روان و جسم فرد را تحت تأثیر قرار دهد.

در زندگی روزمره، فرد نگران ممکن است مدام به جزئیات فکر کند، سناریوهای مختلف را در ذهن مرور نماید و حتی برای کوچک‌ترین تغییرات یا عدم قطعیت‌ها برنامه‌ریزی‌های پیچیده انجام دهد. این حالت می‌تواند باعث خستگی ذهنی و کاهش توان لذت بردن از لحظه‌ی حال شود.

در زبان و فرهنگ، این واژه گاهی با لحن همدلانه برای توصیف شخصی که بیش از اندازه دل‌مشغول عزیزانش است، به کار می‌رود و گاهی نیز با لحن انتقادی، برای اشاره به افرادی که نگرانی‌های بی‌مورد و مکرر دارند. در ادبیات، شخصیت‌های «worrier» معمولاً نقشی دارند که تنش و کشمکش داستان را تشدید می‌کند یا تضادی جالب با شخصیت‌های بی‌خیال‌تر ایجاد می‌نماید.

از نظر کاربردی، شناخت اینکه چه زمانی نگرانی مفید است و چه زمانی به یک عادت مخرب تبدیل می‌شود، می‌تواند به فرد «worrier» کمک کند تا تعادل سالم‌تری در زندگی ایجاد کند.