رگ‌دار به انگلیسی

کلمه‌ی «رگ‌دار» در زبان انگلیسی به veined ترجمه می‌شود.

«رگ‌دار» واژه‌ای است که به وجود رگ‌ها یا خطوطی شبیه به رگ در جسم یا اندام اشاره می‌کند. در بدن انسان و جانوران، این واژه به حالتی اطلاق می‌شود که رگ‌های خونی زیر پوست به‌خوبی دیده شوند. چنین وضعیتی می‌تواند به دلایل گوناگون مانند شفاف بودن پوست، کاهش چربی زیرپوستی، فعالیت ورزشی یا افزایش جریان خون رخ دهد. در این معنا، رگ‌دار بودن نشانه‌ای از برجستگی یا نمایان شدن رگ‌هاست و بیشتر در بازوها، پاها و دست‌ها مشاهده می‌شود.

از نظر علمی، دیده شدن رگ‌ها می‌تواند به وضعیت سلامتی یا شرایط فیزیولوژیک بدن مربوط باشد. مثلاً ورزشکاران به دلیل کاهش چربی بدن و افزایش حجم عضلات، رگ‌دارتر به نظر می‌رسند. از سوی دیگر، در برخی موارد، رگ‌دار شدن بیش از حد ممکن است با مشکلاتی همچون واریس یا ضعف دریچه‌های وریدی در ارتباط باشد. بنابراین، رگ‌دار بودن هم می‌تواند نشانه‌ی قدرت بدنی و سلامت تلقی شود و هم گاه نشانه‌ی یک عارضه‌ی پزشکی.

در گیاه‌شناسی، «رگ‌دار» به برگ‌ها یا گلبرگ‌هایی گفته می‌شود که دارای رگبرگ‌های مشخص و برجسته هستند. این رگبرگ‌ها شبکه‌ای منظم یا نامنظم را تشکیل می‌دهند که وظیفه‌ی انتقال آب، مواد معدنی و مواد غذایی را در برگ‌ها بر عهده دارد. همچنین رگ‌دار بودن برگ‌ها، علاوه بر نقش زیستی، زیبایی بصری خاصی به گیاه می‌بخشد و در شناسایی گونه‌های گیاهی اهمیت ویژه‌ای دارد.

کاربرد دیگری از واژه‌ی «رگ‌دار» در صنایع دستی و هنر دیده می‌شود. به‌عنوان نمونه، در سنگ‌های تزئینی یا چوب‌های طبیعی، اصطلاح رگ‌دار برای اشاره به خطوط طبیعی و نقوشی به کار می‌رود که در بافت آن‌ها وجود دارد. سنگ مرمر رگ‌دار یا چوب‌های رگ‌دار به دلیل طرح‌های منحصر‌به‌فردی که دارند، در معماری و دکوراسیون داخلی ارزش زیادی پیدا کرده‌اند. این رگه‌ها نه‌تنها جنبه‌ی زیبایی دارند بلکه نشانه‌ای از منشأ و تاریخچه‌ی طبیعی ماده نیز محسوب می‌شوند.

در معنایی استعاری، رگ‌دار بودن می‌تواند به قدرت، اصالت یا شدت اشاره داشته باشد. وقتی درباره‌ی فردی گفته می‌شود «رگ‌دار است»، مقصود این است که او پرانرژی، استوار یا از تبار اصیل است. این کاربرد مجازی، نشان‌دهنده‌ی جایگاه فرهنگی این واژه در زبان فارسی است که فراتر از معنای صرفاً زیستی یا فیزیکی، بار معنایی عمیق‌تری نیز به خود گرفته است.