اضافه‌کاری به انگلیسی

کلمه‌ی «اضافه‌کاری» در زبان انگلیسی به Overtime ترجمه می‌شود.

اضافه‌کاری به زمانی گفته می‌شود که کارکنان فراتر از ساعات کاری معمول و تعیین‌شده، در محل کار حضور داشته و فعالیت می‌کنند. این زمان اضافی معمولاً برای انجام وظایف بیشتر، تکمیل پروژه‌ها یا مقابله با شرایط اضطراری در سازمان‌ها انجام می‌گیرد. اضافه‌کاری یکی از روش‌های رایج در مدیریت نیروی کار است که به شرکت‌ها اجازه می‌دهد انعطاف‌پذیری بیشتری در استفاده از توان انسانی خود داشته باشند.

از لحاظ حقوقی و قراردادی، اضافه‌کاری معمولاً با حقوق بیشتری نسبت به ساعات کاری عادی همراه است. این افزایش دستمزد به عنوان جبران زحمت و زمان اضافی کارکنان در نظر گرفته می‌شود و در قوانین کار بسیاری از کشورها حمایت می‌شود. محاسبه دقیق اضافه‌کاری و پرداخت به موقع آن، از مسائل مهم در روابط کارگر و کارفرماست که می‌تواند به حفظ رضایت و انگیزه کارکنان کمک کند.

اضافه‌کاری ممکن است به دلایل مختلفی انجام شود؛ مثلاً در زمان‌های اوج کاری، پروژه‌های مهم، یا هنگام کمبود نیروی انسانی. با این حال، انجام بیش از حد اضافه‌کاری می‌تواند منجر به خستگی، کاهش بهره‌وری و افزایش خطاها شود که در نهایت به سلامت جسمی و روانی کارکنان آسیب می‌رساند. بنابراین، مدیریت بهینه اضافه‌کاری از اهمیت بالایی برخوردار است تا تعادل میان کار و زندگی شخصی افراد حفظ شود.

در سازمان‌ها، برنامه‌ریزی برای اضافه‌کاری معمولاً به وسیله مدیران منابع انسانی یا سرپرستان انجام می‌شود. این برنامه‌ریزی باید به گونه‌ای باشد که نیازهای کاری برآورده شود و در عین حال از خستگی بیش از حد کارکنان جلوگیری گردد. بعضی از شرکت‌ها سیاست‌هایی برای محدود کردن ساعات اضافه‌کاری یا ارائه جبران‌های غیرنقدی مانند مرخصی‌ جایگزین دارند.

از نظر فرهنگی و اجتماعی، نگاه به اضافه‌کاری می‌تواند متفاوت باشد. در برخی جوامع، کار کردن بیش از حد به عنوان نمادی از تلاش و تعهد شناخته می‌شود، در حالی که در برخی دیگر توجه بیشتری به حفظ تعادل بین کار و زندگی شخصی می‌شود. این تفاوت‌ها می‌توانند بر سیاست‌های کاری و رفتار سازمان‌ها تأثیرگذار باشند.

اضافه‌کاری یک ابزار مهم برای پاسخگویی به نیازهای متغیر بازار و شرایط کاری است، اما باید به دقت مدیریت شود تا هم منافع سازمان و هم سلامت و رضایت کارکنان حفظ گردد.