حجامت به انگلیسی

کلمه‌ی «حجامت» در زبان انگلیسی به Cupping Therapy ترجمه می‌شود.

«حجامت» یکی از روش‌های سنتی درمان در طب قدیم است که امروزه نیز با نام Cupping Therapy در بسیاری از نقاط جهان، از جمله در طب مکمل و جایگزین، شناخته و استفاده می‌شود. در این روش، با ایجاد مکش در نقاط خاصی از بدن، جریان خون به سطح پوست هدایت شده و به باور طب سنتی، سموم و مواد زائد از بدن خارج می‌گردد. این مکش معمولاً به‌وسیله‌ی فنجان‌هایی شیشه‌ای، پلاستیکی یا بامبویی ایجاد می‌شود.

حجامت در اشکال مختلفی انجام می‌شود. یکی از رایج‌ترین آن‌ها، حجامت خشک (Dry Cupping) است که در آن فقط عمل مکش صورت می‌گیرد و خراش یا بریدگی‌ای روی پوست ایجاد نمی‌شود. نوع دیگر، حجامت‌تر (Wet Cupping) نام دارد که پس از مکش اولیه، سطح پوست با تیغ یا سوزن‌های ریز خراش داده شده و سپس دوباره مکش انجام می‌شود تا مقداری خون از بدن خارج شود. حجامت‌تر بیشتر در سنت‌های درمانی خاورمیانه و شرق آسیا رایج است.

در طب سنتی ایرانی و اسلامی، حجامت جایگاه ویژه‌ای دارد و بر اساس متون کهن، برای پیشگیری و درمان بسیاری از بیماری‌ها توصیه شده است. در این دیدگاه، حجامت به پاک‌سازی خون، کاهش التهاب، تقویت سیستم ایمنی، بهبود گردش خون و کاهش تنش‌های عضلانی و روانی کمک می‌کند. برخی حتی زمان خاصی از سال یا ماه قمری را برای انجام آن مناسب‌تر می‌دانند.

با ورود حجامت به دنیای پزشکی مدرن، مطالعات متعددی درباره‌ی اثربخشی آن انجام شده است. اگرچه برخی از این مطالعات نتایجی امیدوارکننده در کاهش دردهای عضلانی، سردردهای مزمن، و اضطراب نشان داده‌اند، اما همچنان بحث‌هایی درباره‌ی اعتبار علمی و خطرات احتمالی آن – به‌ویژه در صورت انجام غیربهداشتی – وجود دارد. رعایت اصول بهداشتی، شناخت صحیح نقاط بدن، و نظارت متخصصان خبره از عوامل مهم در ایمن‌سازی این روش است.

حجامت یا cupping، پلی میان طب سنتی و درمان‌های مدرن ایجاد کرده است. چه به عنوان روشی درمانی و چه به عنوان سنتی فرهنگی، این روش همچنان در کشورهای مختلف محبوبیت دارد و نقش آن در تکمیل درمان‌های رایج در حال بررسی است. آگاهی کامل از شرایط جسمی فرد و انجام آن در مراکز معتبر، مهم‌ترین شرط بهره‌برداری ایمن از فواید احتمالی این روش محسوب می‌شود.

شکل درست و معیار املایی این کلمه «حجامت» است.

«حجامت» به معنی فصد یا خراج خون از بدن برای درمان بیماری‌ها است و ریشه عربی دارد. حرف اول آن «ح» است که صدای خاص و معین دارد و نباید به «ه» تغییر کند.

شکل «هجامت» اشتباه است و در فارسی معیار کاربرد ندارد.