راه شیری به انگلیسی

کلمه‌ی «راه شیری» در زبان انگلیسی به Milky Way ترجمه می‌شود.

Milky Way یا «راه شیری» نام کهکشانی است که منظومه‌ی شمسی ما در آن قرار دارد. این کهکشان، یکی از میلیاردها کهکشان موجود در کیهان است و با ساختاری مارپیچی، تقریباً 100 هزار سال نوری قطر دارد. نام آن از ظاهر روشن و شیری‌رنگ نواری در آسمان شب گرفته شده است؛ نواری که از میلیاردها ستاره‌ی به‌هم‌فشرده تشکیل شده و در شب‌های تاریک و بدون آلودگی نوری، به‌وضوح در آسمان دیده می‌شود. نام «Milky Way» ریشه در افسانه‌های یونانی و لاتین دارد، جایی که تصور می‌شد این نوار، شیر ریخته‌شده از سینه‌ی الهه‌هاست.

کهکشان راه شیری حدود 200 تا 400 میلیارد ستاره را در خود جای داده است و خورشید ما تنها یکی از این ستارگان است که در بازوی محلی یا «Orion Arm» واقع شده است. این کهکشان دارای مرکز بسیار پرتراکم و پرجرمی است که در آن یک سیاه‌چاله‌ی ابرپرجرم با نام Sagittarius A قرار دارد. دانشمندان با استفاده از ابزارهای اخترشناسی مانند تلسکوپ‌های فروسرخ و رادیویی توانسته‌اند این مرکز را شناسایی و تحلیل کنند، چرا که بخش مرکزی کهکشان به دلیل غلظت بالای غبارهای کیهانی با نور مرئی قابل مشاهده نیست.

راه شیری نه‌فقط از ستارگان، بلکه از ابرهای گازی، گرد و غبار کیهانی، خوشه‌های ستاره‌ای، و ساختارهای پیچیده‌ای مانند بازوهای مارپیچی تشکیل شده است. حرکت چرخشی این بازوها و جابه‌جایی ستارگان در آن‌ها طی میلیون‌ها سال، ساختار پویا و زنده‌ای به کهکشان می‌بخشد. همچنین، این کهکشان با کهکشان‌های اطراف خود مانند کهکشان آندرومدا و ابرهای ماژلانی در تعامل گرانشی است و در آینده‌ی بسیار دور، احتمال برخورد و ادغام راه شیری با کهکشان آندرومدا وجود دارد.

از دید فرهنگی و تاریخی، راه شیری الهام‌بخش اسطوره‌ها، شعرها و داستان‌های بی‌شماری در تمدن‌های مختلف بوده است. از بومیان آمریکا گرفته تا مردمان یونان، ایران، چین و استرالیا، هرکدام تفسیرهای نمادین و گاه عرفانی از این نوار نورانی در آسمان داشته‌اند. در متون فارسی، راه شیری گاهی «کاه‌راه» یا «کهکشان» نیز نامیده شده و در ادبیات کلاسیک نیز به عنوان نشانه‌ای از رازهای آسمان و عظمت هستی به کار رفته است.

مطالعه‌ی کهکشان راه شیری نه‌تنها به درک بهتر ما از جایگاه زمین در کیهان کمک می‌کند، بلکه درک ما را از نحوه‌ی شکل‌گیری ستارگان، سیارات، و ساختارهای کیهانی گسترش می‌دهد. اخترشناسی نوین با استفاده از داده‌های ارسالی از تلسکوپ‌هایی مانند هابل، گایا، و جیمز وب، به کشف جزئیات بیشتری از ساختار، تاریخچه و آینده‌ی این کهکشان می‌پردازد. راه شیری، در عین آشنایی، همچنان یکی از شگفت‌انگیزترین و ناشناخته‌ترین قلمروهای کیهان برای بشر باقی مانده است.