Debit Card

کلمه‌ی «debit card» در زبان فارسی به «کارت بدهی» یا «کارت نقدی» ترجمه می‌شود.

این نوع کارت بانکی ابزاری الکترونیکی است که به دارنده آن اجازه می‌دهد مستقیماً از حساب بانکی خود برای خرید کالا و خدمات یا برداشت وجه نقد استفاده کند. برخلاف کارت اعتباری (credit card) که امکان خرید قسطی و با اعتبار فراهم می‌کند، کارت بدهی فقط به میزان موجودی حساب اجازه تراکنش می‌دهد.

از نظر ساختاری، «debit card» از دو واژه «debit» به معنای «بدهی» یا «برداشت» و «card» به معنی «کارت» تشکیل شده است. این کارت‌ها معمولاً به حساب جاری یا پس‌انداز مشتری متصل هستند و هر تراکنش مالی به صورت فوری یا نزدیک به فوری از حساب بانکی او کسر می‌شود.

کارت بدهی کاربردهای متنوعی دارد؛ از جمله خرید آنلاین و حضوری، برداشت وجه از دستگاه‌های خودپرداز (ATM) و پرداخت قبوض یا خدمات مختلف. این کارت‌ها امنیت و سهولت بالایی را برای کاربران فراهم می‌کنند و باعث کاهش نیاز به حمل پول نقد می‌شوند. همچنین، استفاده از کارت بدهی به مدیریت بهتر هزینه‌ها کمک می‌کند زیرا امکان خرج کردن بیشتر از موجودی حساب وجود ندارد و این موضوع از ایجاد بدهی‌های غیرقابل کنترل جلوگیری می‌کند.

از نظر فرهنگی و اجتماعی، کارت بدهی نقش مهمی در روند دیجیتالی شدن اقتصاد و بانکداری ایفا می‌کند. در بسیاری از کشورها، استفاده از کارت‌های نقدی به عنوان جایگزینی برای پول نقد رو به افزایش است و دولت‌ها و مؤسسات مالی به تشویق این روند می‌پردازند تا پرداخت‌ها سریع‌تر، ایمن‌تر و شفاف‌تر انجام شوند.

«debit card» یکی از ابزارهای مالی مهم و پرکاربرد در دنیای امروز است که آشنایی با آن برای زبان‌آموزان و کاربران بانکداری ضروری است. فهم دقیق این مفهوم و تفاوت آن با سایر ابزارهای پرداخت مانند کارت اعتباری به افراد کمک می‌کند تا انتخاب‌های مالی هوشمندانه‌تر و بهتری داشته باشند و در موقعیت‌های روزمره بتوانند به راحتی درباره مسائل مالی و بانکی صحبت کنند.