Molasses

کلمه‌ی «molasses» در زبان فارسی به «شیره قند» یا «ملاس» ترجمه می‌شود.

ملاس محصولی غلیظ و تیره‌رنگ است که در فرآیند استخراج شکر از نیشکر یا چغندر قند به دست می‌آید. این ماده در حقیقت یکی از محصولات جانبی صنعت قندسازی محسوب می‌شود، اما ارزش غذایی و کاربردهای گسترده‌ی آن باعث شده است که جایگاه مهمی در صنایع غذایی و حتی دارویی پیدا کند. ملاس طعمی شیرین همراه با اندکی تلخی دارد و رنگ آن معمولاً قهوه‌ای تیره یا تقریباً سیاه است.

از نظر ترکیبات، ملاس سرشار از مواد معدنی از جمله آهن، کلسیم، منیزیم، پتاسیم و مس است. به همین دلیل در بسیاری از منابع علمی و تغذیه‌ای، به‌عنوان یک مکمل طبیعی معرفی می‌شود. مصرف ملاس می‌تواند به بهبود سطح انرژی بدن کمک کند و در برخی موارد برای کاهش علائم کم‌خونی ناشی از فقر آهن توصیه می‌شود. علاوه بر این، ملاس دارای آنتی‌اکسیدان‌هایی است که به مبارزه با رادیکال‌های آزاد و کاهش التهاب در بدن کمک می‌کنند.

ملاس در آشپزی و شیرینی‌پزی نیز کاربرد گسترده‌ای دارد. در بسیاری از دستورهای غذایی سنتی و مدرن، از ملاس به‌عنوان شیرین‌کننده استفاده می‌شود. برای مثال، در تهیه‌ی بیسکویت زنجبیلی، نان‌های تیره، کیک‌ها و برخی سس‌ها، ملاس طعم عمیق و رنگی جذاب ایجاد می‌کند. در برخی فرهنگ‌ها، حتی از ملاس به‌طور مستقیم به عنوان یک افزودنی غذایی یا شیرین‌کننده طبیعی استفاده می‌شود.

علاوه بر حوزه‌ی خوراکی، ملاس در صنایع دیگر نیز نقش مهمی دارد. این ماده در تولید الکل، مخمر، و حتی در تغذیه‌ی دام کاربرد دارد. در گذشته از ملاس برای ساخت رم (Rum)، نوعی نوشیدنی الکلی، استفاده می‌شد. امروزه نیز در برخی صنایع دارویی و بیوتکنولوژی، ملاس به عنوان منبعی برای تخمیر و تولید محصولات متنوع به کار می‌رود.

از نظر فرهنگی و تاریخی، ملاس جایگاه خاصی در برخی جوامع دارد. در قرن‌های گذشته، این ماده به‌عنوان یکی از مهم‌ترین کالاهای تجاری شناخته می‌شد و حتی در تاریخ اقتصاد و تجارت جهانی نقش داشت. امروزه نیز ملاس علاوه بر ارزش غذایی، به دلیل خواص درمانی و کاربردهای صنعتی‌اش همچنان مورد توجه است.