دغدغه به انگلیسی

کلمه‌ی «دغدغه» در زبان انگلیسی به concern، preoccupation یا در برخی موارد worry ترجمه می‌شود؛ بسته به زمینه‌ای که در آن استفاده می‌شود.

«دغدغه» واژه‌ای است که به حالتی ذهنی اشاره دارد؛ حالتی که فرد نسبت به موضوعی خاص، مشغولیت ذهنی و عاطفی دارد، گاه با اضطراب و نگرانی همراه است و گاه با احساس مسئولیت، اهمیت یا هدف‌مندی. دغدغه می‌تواند منشأ درونی داشته باشد—مثل میل به موفقیت، ترس از شکست، یا عطش یادگیری—یا برآمده از شرایط بیرونی باشد، مثل بحران اقتصادی، دغدغه‌ی محیط‌زیستی، یا مسائل اجتماعی و فرهنگی.

برخلاف نگرانی صرف که معمولاً بار منفی دارد، دغدغه همیشه منفی نیست. در واقع، بسیاری از پیشرفت‌های فردی یا اجتماعی از دل دغدغه‌های عمیق شکل گرفته‌اند. یک هنرمند ممکن است دغدغه‌ی بیان حقیقت داشته باشد، یک پژوهشگر دغدغه‌ی کشف، یک معلم دغدغه‌ی آگاهی‌بخشی، و یک فعال اجتماعی دغدغه‌ی عدالت. این واژه در این حالت به نوعی التزام درونی و احساس مسئولیت اشاره دارد که به عمل و پیگیری منجر می‌شود.

دغدغه می‌تواند سازنده یا مخرب باشد. اگر کنترل‌شده و هدف‌دار باشد، به تمرکز، پشتکار و خلاقیت می‌انجامد. اما اگر از مرز تعادل عبور کند، به اضطراب مزمن، خستگی ذهنی و وسواس فکری می‌رسد. در نتیجه، شناخت دغدغه‌های واقعی از اضطراب‌های بی‌پایه، مهارتی مهم در خودآگاهی و مدیریت ذهن است.

دغدغه بخشی طبیعی و حتی ضروری از تجربه‌ی انسانی است. هر انسانی که می‌خواهد رشد کند، اثری بگذارد یا معنایی در زندگی بیابد، ناگزیر با دغدغه‌هایی همراه است. این دغدغه‌ها هستند که ما را به فکر، به تلاش و به تغییر وامی‌دارند.