رنده به انگلیسی

کلمه‌ی «رَنده» در زبان انگلیسی به grater ترجمه می‌شود.

رنده ابزاری‌ست فلزی یا پلاستیکی با سطح زبر و دندانه‌دار که برای خرد کردن، ساییدن یا تکه‌تکه کردن مواد غذایی مانند پنیر، سبزیجات، میوه‌ها و حتی ادویه‌جات مورد استفاده قرار می‌گیرد. سطح رنده از سوراخ‌هایی با لبه‌های تیز تشکیل شده که بسته به شکل و اندازه‌شان، ماده‌ی غذایی را به شکل‌های مختلفی مانند پودر، رشته‌ای، خلالی یا ورقه‌ای درمی‌آورند. رنده معمولاً دارای یک بدنه‌ی تخت یا استوانه‌ای و گاه دارای دسته‌ای برای سهولت استفاده است.

در آشپزی، رنده یکی از ابزارهای اساسی و روزمره به‌شمار می‌آید. هنگام تهیه‌ی غذاهایی مانند کوکو، سالاد، لازانیا یا سوپ، رنده کردن سیب‌زمینی، هویج، پنیر، پیاز یا سیر باعث یک‌دست شدن بافت غذا و پخش یکنواخت طعم می‌شود. علاوه بر مصارف اصلی، رنده در تهیه‌ی پوست لیمو یا پرتقال برای طعم‌دهی، یا حتی ریز کردن گردو و بادام برای دسرها کاربرد دارد. برخی رنده‌ها چندکاره هستند و سطوح مختلفی دارند تا نیازهای گوناگون آشپزی را پوشش دهند.

رنده‌ها در انواع مختلفی تولید می‌شوند: از مدل‌های دستی ساده گرفته تا رنده‌های رومیزی یا چرخشی که به صورت مکانیکی یا الکتریکی کار می‌کنند. استفاده از رنده‌های باکیفیت، علاوه بر صرفه‌جویی در زمان، دقت و زیبایی بیشتری به نتایج آشپزی می‌بخشد. البته کار با رنده، به‌ویژه در مورد مواد سفت یا هنگام بی‌احتیاطی، می‌تواند خطر بریدگی یا آسیب به انگشتان را به همراه داشته باشد؛ به همین دلیل، دقت و رعایت اصول ایمنی هنگام استفاده از آن ضروری‌ست.

در کاربردهای غیرآشپزی، رنده گاه به‌صورت استعاری در زبان فارسی به کار می‌رود؛ مثلاً در اصطلاحات طنز یا توصیف اشیایی که سطحی زبر و خراشنده دارند.

رنده ابزاری‌ست ساده اما ضروری که در خدمت ظرافت، کارایی و سرعت عمل در فرآیند آشپزی قرار دارد. با پیشرفت تکنولوژی، شکل‌ها و مدل‌های نوآورانه‌تری از رنده تولید شده‌اند که تجربه‌ی آشپزی را برای کاربران آسان‌تر و لذت‌بخش‌تر می‌سازند، اما اصل عملکرد آن هنوز بر پایه‌ی همان مکانیزم ابتدایی ساییدن است.