ابدیت به انگلیسی

کلمه‌ی «ابدیت» در زبان انگلیسی به eternity ترجمه می‌شود.

ابدیت مفهومی است ژرف و گسترده که به بی‌پایانی زمان یا وجود بدون آغاز و پایان اشاره دارد. این واژه در زمینه‌های مختلفی همچون فلسفه، ادبیات، هنر و حتی علم به کار می‌رود و همواره با مفاهیمی مانند جاودانگی، بی‌زمانی و دوام همیشگی همراه بوده است. برخلاف زمان روزمره که با واحدهایی چون ثانیه، دقیقه، ساعت و سال اندازه‌گیری می‌شود، ابدیت از این چارچوب‌های زمانی فراتر می‌رود و نوعی حالت خارج از زمان یا فرازمانی را توصیف می‌کند.

در فلسفه، ابدیت یکی از بنیادی‌ترین مفاهیم در بحث‌های هستی‌شناسی و تأمل درباره‌ی وجود است. فلاسفه‌ی کلاسیک، مانند افلاطون و ارسطو، ابدیت را به‌عنوان ویژگی ذاتی برخی موجودات یا مفاهیم بنیادین، همچون «ایده‌ها» یا «علت اول» می‌دانستند. در تفکر متافیزیکی، ابدیت می‌تواند به وجودی اشاره داشته باشد که تغییرناپذیر، بی‌نقص و همواره ثابت است. همچنین، ابدیت با مفاهیمی مانند حقیقت مطلق، زمان بی‌انتها و استمرار آگاهی یا روح در برخی مکاتب فکری همراه شده است.

در ادبیات، ابدیت معمولاً به عنوان استعاره‌ای برای عشق پایدار، خاطره‌های فراموش‌نشدنی یا ارزش‌های انسانی جاودانه استفاده می‌شود. شاعران و نویسندگان از ابدیت برای نشان دادن عمق احساسات، مفهوم رهایی از گذر زمان یا حتی ناتوانی بشر در درک بی‌نهایت بهره می‌گیرند. برای مثال، ترکیب‌هایی چون «عشق ابدی» یا «لحظه‌ای به بلندای ابدیت» نشان از این دارد که انسان همواره در پی معنا دادن به زمان و گذر آن، نگاه خود را به سوی مفهومی فراتر از لحظات زودگذر دوخته است.

در علوم طبیعی نیز گاه از ابدیت در مفاهیم نظری استفاده می‌شود. برای مثال، در کیهان‌شناسی بحث‌هایی درباره‌ی اینکه آیا جهان پایانی دارد یا تا ابد گسترش می‌یابد، مطرح است. همچنین، در نظریه‌های فیزیکی از مفاهیم بی‌نهایت و زمان بی‌کران به‌گونه‌ای یاد می‌شود که به نوعی با مفهوم ابدیت پیوند دارد، هرچند این نوع کاربرد اغلب فنی‌تر و مبتنی بر مدل‌های ریاضی است تا معنای فلسفی یا شاعرانه.

ابدیت، مفهومی است که بشر برای درک چیزی فراتر از محدودیت‌های زمانی و مکانی خود به آن پناه می‌برد. این مفهوم با وجود ماهیت انتزاعی‌اش، تأثیر عمیقی بر تفکر، فرهنگ، و هنر گذاشته است. ابدیت نه‌تنها تلاشی برای فرار از زوال و ناپایداری جهان فیزیکی است، بلکه بازتابی از میل درونی انسان به بقا، ماندگاری، و پیوند با چیزی بزرگ‌تر از خود نیز هست.