شکل درست و معیار این واژه «بلاغت» است. «بلاغت» واژهای با ریشهی عربی است که در فارسی به معنای توانایی سخن گفتن بهصورت فصیح، زیبا و اثرگذار بهکار میرود؛ مانند: بلاغت سخنرانی او همه را تحتتأثیر قرار داد. | فصاحت و بلاغت از ویژگیهای خطیبان بزرگ است.
از آنجا که فستدیکشنری به عنوان مرجعی معتبر توسط دانشگاهها و دانشجویان استفاده میشود، برای رفرنس به این صفحه میتوانید از روشهای ارجاع زیر استفاده کنید.
شیوهی رفرنسدهی:
معنی لغت «بلاغت» در فستدیکشنری. مشاهده در تاریخ ۳ مرداد ۱۴۰۴، از https://fastdic.com/word/بلاغت