مجذوب به انگلیسی

کلمه‌ی «مجذوب» در زبان انگلیسی به fascinated یا captivated ترجمه می‌شود، بسته به زمینه‌ی استفاده. اگر کسی بگوید «من مجذوب شدم»، معمولاً می‌توان آن را به شکل «I was fascinated» یا «I was captivated» بیان کرد.

مجذوب حالتی ذهنی و احساسی است که در آن فرد به‌شدت جذب چیزی یا کسی می‌شود، به‌گونه‌ای که توجه و علاقه‌اش کاملاً بر آن متمرکز می‌گردد. این جذب می‌تواند ناشی از زیبایی، پیچیدگی، رمز و راز، یا حتی سادگی یک پدیده باشد. وقتی می‌گوییم «مجذوب یک اثر هنری» یا «مجذوب شخصیت یک انسان» شده‌ایم، درواقع به این اشاره می‌کنیم که آن موضوع یا فرد توانسته ما را از دنیای اطراف جدا کند و افکار و احساسات‌مان را درگیر خود سازد.

حالت مجذوب شدن معمولاً با نوعی شگفتی و درون‌نگری همراه است. انسان در چنین حالتی، تمایل دارد بیشتر بداند، بیشتر ببیند، و بیشتر تجربه کند. ذهن او باز می‌شود و احساساتش عمق می‌گیرد. این حالت می‌تواند بسیار مثبت باشد و به رشد فکری یا عاطفی منجر شود؛ به‌خصوص زمانی که مجذوب موضوعی آموزشی، هنری یا انسانی شده باشیم. مثلاً کودکی که مجذوب ستارگان می‌شود، ممکن است بعدها به سمت علم نجوم برود؛ یا کسی که مجذوب یک داستان می‌شود، شاید مسیر زندگی‌اش را تحت تأثیر آن قرار دهد.

از سوی دیگر، مجذوب شدن همیشه عقلانی نیست و گاه ممکن است به شکلی رؤیایی یا حتی وسواس‌گونه درآید. وقتی کسی بیش از حد مجذوب یک فرد یا ایده می‌شود، احتمال دارد نتواند به واقعیت‌های دیگر توجه کند یا جنبه‌های منفی را ببیند. در این حالت، مجذوب بودن می‌تواند از یک احساس مثبت به نوعی ناآگاهی یا انحراف ذهنی تبدیل شود. به همین دلیل، تعادل میان شیفتگی و آگاهی بسیار مهم است.

در ادبیات، واژه‌ی «مجذوب» بار عاطفی زیادی دارد و برای نشان دادن عمق احساسات یا شدت توجه بسیار مؤثر است. از نگاه شاعرانه، مجذوب شدن یعنی گم‌شدن در جذابیت چیزی، بی‌خود شدن از خود، و یکی‌شدن با موضوعی که ما را فراخوانده است.

این واژه هم در عشق، هم در هنر، و هم در دانش، پلی است میان کنجکاوی و شور، میان جست‌وجو و تجربه.